Alex en Chris zijn al een kleine 2,5 jaar buddy. Samen blikken zij terug op het mooie traject dat ze hebben afgelegd.

“Ze heeft mijn leven opnieuw kleur gegeven; ik voel me weer een waardevol mens”.

Vertel eens Alex, hoe verliepen de afgelopen 2,5 jaar voor jou?

Alex: “De tijd met Chris heeft mij goed gedaan: ze heeft me steun en kracht gegeven. In de loop van die twee jaar en vier maanden kreeg mijn leven opnieuw kleur en ik voelde me weer een waardevolle mens met hoop en sterktes.”

Dat is mooi om te horen! Hoe heeft Chris dat precies gedaan?

Alex: “Ze heeft me als persoon erkenning gegeven en me waardevol behandeld. Ze heeft ook nooit getwijfeld aan me. Dat gevoel van (h)erkenning, respect en acceptatie doet iets met een mens. Ik vind dat eigenlijk een normale relatie, maar niet iedereen in de maatschappij gaat zo om met mij. Chris heeft mij een menswaardiger leven gegeven door me zo te behandelen.”

Hadden jullie van in het begin al een klik?

Beiden: “Ja, zeker wel.”

Alex: “Zij heeft mij van in het begin het gevoel gegeven dat onze relatie zonder voorwaarden was. Dat vertrouwen heeft ze me cadeau gegeven. Dan was het aan mij om dat van de tafel te vegen of vast te pakken en bij te houden. Ik heb dat vertrouwen genomen en als een plantje laten groeien.”

Chris: “Alex zei me onlangs dat hij niet gemakkelijk iemand binnenlaat, letterlijk en figuurlijk. Maar ik mocht al snel binnen dus dat is toch een teken dat het vertrouwen er vrijwel meteen was.”

Alex, je zegt dat de tijd met Chris je energie gegeven heeft. Hoe uitte zich dat?

Alex: “Wat Chris als buddy gegeven heeft, heeft een hele impact gehad. Het gevoel van weer erkend te worden en respect te krijgen. Om niet langer gezien te worden als louter iemand in armoede. Dat gevoel had ik nodig om van binnenuit te herstellen. Het beeld dat mensen van mij hadden en na wat er gebeurd is, had een zware invloed op hoe ik me voelde. Ik was ver weg en zag het allemaal niet meer zitten. Nu is dat heel anders.”

Hoezo?

Alex: “Die donkere gedachtes zijn nu helemaal weg door het perspectief en vertrouwen dat ik gekregen heb. Er was een hele renovatie aan de gang vanbinnen. Wat ik voordien had in het leven, dat was helemaal kapotgeslagen door die armoede.”

Had de energie die je kreeg van Chris ook gevolgen voor jouw omgeving?

Alex: “Voor mijn omgeving? Nee, alle energie die ik van Chris gekregen heb, investeer ik in mezelf. Ik moet nu even eerst echt aan mezelf denken. Daarom heb ik ook beslist om al mijn vrijwilligerswerk stop te zetten. Ik kan geen kracht geven als ik er zelf geen heb natuurlijk. Nu ben ik aan de beurt. Als ik later de tijd heb en de indruk heb dat ik iets kan geven, zal ik daar zeker over nadenken.”

Dat zijn intense beslissingen. Hoe ben je tot die inzichten gekomen?

Alex: “Vooral door de kracht van Chris, maar ook door enkele gebeurtenissen. Ik heb een hartoperatie gehad en ik heb ook drie mensen in mijn dichte omgeving verloren waaronder mijn moeder. Toen daagde het bij me dat je zelf moet beslissen wat je doet in je leven en wat er belangrijk is.”

Chris: “Hij hielp heel veel mensen. Hij gaf enorm veel maar op een bepaald moment kreeg hij het gevoel dat velen daarvan profiteerden.”

Alex: “Dat was ook zo. En ze gaven ook niets terug. Zelfs geen respect of erkenning. Ik hielp veel mensen in moeilijkheden maar dan merk je dat niemand je uitnodigt of je bedankt voor de hulp.”

Chris: “Dat harde besef kwam samen met het verdriet voor de mensen die hij heeft verloren. Toen heeft hij beslist dat alle kracht die hij uit onze gesprekken haalde enkel voor hem was. Dat hij die nieuwe energie in zichzelf ging investeren en niet langer in anderen.”

Alex: “Ik heb toen bewust twee dagen de tijd genomen om eens bij alles stil te staan. Daarna heb ik ’s morgens mijn gsm genomen en 150 contacten gewist. Zeer consequent. Op dat moment voelde ik me plots veel beter. Het was een hele opluchting. Later kreeg ik verschillende telefoontjes van mensen wiens nummer ik natuurlijk niet meer herkende. Ze vroegen of alles oké was en of ik ze niet kon helpen. Ik bleef consequent en zei hen dat het niet langer meer mijn probleem was. Dat ik nu even enkel aan mezelf moest denken.”

“Ik heb ’s morgens mijn gsm genomen en 150 contacten gewist. Wat een verlossing.”

Die renovatie vanbinnen, hoe zie je dat?

Alex: “In het begin van ons buddyschap was er een (symbolische, n.v.d.r.) sleutel om een deur te openen naar een nieuwe ruimte. Zo kon ik die vullen met wat interieur, de muren ervan  schilderen en er schilderijen ophangen. Dat doet Chris samen met mij en ik ben haar daar heel dankbaar voor.”

Zeer mooie metafoor. Zeker omdat je ook echt je huis aan het renoveren bent?

Alex: “Ja, klopt! (lacht) Er is al een groot verschil met het begin. Maar stuk voor stuk wordt mijn huis ook gerenoveerd. De naakte muren zijn nu niet meer zo naakt. Dat is een hele verbetering waar Chris ook veel mee te maken had.”

Vertel.

Chris: “Ik heb hem gewoon in contact gebracht met de juiste mensen voor de verbouwing.”

Alex: “Maar dat heeft me enorm geholpen. Het is belangrijk om iemand te vinden die betrouwbaar is en ook effectief het werk komt doen. Voordien had ik problemen met een elektricien die niet meer kwam opdagen nadat ik een voorschot betaald had; dat kan niet hé. Ik heb ook problemen met mijn huisbaas gehad. Uiteindelijk heb ik bij de vrederechter wel gelijk gekregen en is alles nu in orde. Maar gemakkelijk was dat niet. In die tijd is Chris een grote steun geweest voor mij. Ze heeft ook geholpen met de brief voor de vrederechter. Maar het is meer dan dat, ik wist ook dat er iemand aan mijn kant stond. Iemand waarop ik kan vertrouwen en die mij steunt als dat nodig is.”

“Het is een geweldige ervaring om samen een deur te openen en daar door te gaan.”

Chris, heb jij Alex zien veranderen de voorbije jaren?

Chris: “Ik heb hem altijd redelijk rechtuit gevonden –  al vanaf het begin. Je moet hem eerst wat leren kennen maar uiteindelijk kan hij heel goed om met andere mensen. De vorige keer hadden we afgesproken met mijn vrienden en dat verliep heel vlot. Zij vonden hem ook heel open en vriendelijk.”

Alex: “Toen voelde ik me meteen geïntegreerd. Ze hebben me opgenomen in de groep en omarmd. Dat vind ik normaal, maar dat is lang niet altijd het geval bij anderen.”

Kan je elkaar beschrijven in drie woorden?

Chris: “Ik vind Alex heel consequent. Koppig.”

Alex: “Soms!”

Chris: “Dat is niet negatief bedoeld hé (lacht). Hij is ook een heel aangename persoon om mee op te trekken.”

Alexander, hoe is Chris?

Alex: “Stipt. Openhartig. Heel vertrouwelijk.”

Mooie woorden! Chris, ben jij veranderd tijdens het buddytraject?

Chris: “Ja, zeker. Het traject geeft mij ook energie. Ik vind het ook een echte eye opener om te beseffen dat je empathisch vermogen toch heel anders is dan je gewend bent tussen pot en pint. Je in de plaats stellen van iemand anders, is helemaal anders dan écht meeleven met iemand. Soms deed hij iets waarover ik mijn twijfels had. Maar dan draait het goed uit en geeft het mij een goed gevoel dat ik hem daarin vertrouwd heb. Hij is een echte vriend voor me. Door onze vriendschap reflecteer ik ook beter en besef ik hoe goed ik het heb. Maar het geeft ook perspectief langs de andere kant. Als ik zie dat ik hém energie geef, denk ik ‘zo slecht ben ik niet bezig’. Dat geeft mij ook een energieboost.”

Hoe zag jij in het begin van het traject die rol als buddy?

Chris: “In het begin vond ik het wel wat zoeken. Ik wil nogal snel de situatie overnemen maar tijdens de opleiding wordt het erin gepompt dat dat niet mag. (lacht) Ik had me op voorhand wel voorgenomen om het eerder als vriendschap te bekijken dan als buddyschap. Na de eerste ontmoeting was die vriendschapsklik er ook al meteen. Ik ben dus blij dat het geworden is wat ik had gehoopt.”

Zou je het buddyschap aanraden en waarom?

Chris: “Ja, zeker! Als je een evolutie ziet en voelt bij iemand, haal je daar zelf ook veel kracht uit. Soms heb ik discussies met vrienden die zeggen dat ze geen tijd hebben. Ik heb ook een drukke job. Maar dan ga je samen eens iets eten of drinken. We bellen of whatsappen soms. Het buddyschap heeft niets te maken met tijd hebben.”

Alexander, zou jij het aanraden aan anderen?

Alex: “Ja. Omdat het belangrijk kan zijn voor iemand; net zoals voor mij. Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring delen. Die zal voor elke persoon anders zijn maar ik zie het buddyschap als een win-winsituatie. Chris is voor mij een win geweest. Het is een geweldige ervaring om samen een deur te openen en daar door te gaan. Je weet niet wat er zal gebeuren maar je kan maar proberen. Je kent de kamer niet maar je begint samen te kleuren en decoreren.” 

Jullie traject is nu binnen het ATK opvolgingsproces officieel afgerond. Wat brengt de toekomst?

Chris: “Wij doen gewoon verder hé!”

Beiden lachen.

Interviewer: Saan Van Elsen
Auteur: Hanne De Smedt