Buddyverhaal: Frank en Jaimie

Uitgerekend op de verjaardag van Jaimie mag hij samen met zijn buddy Frank het traject na een kleine drie jaar officieel beëindigen. We zeggen officieel, omdat een vriendschap als deze natuurlijk geen einde kent.

 

buddyes_ArmenTeKort

“Zonder Frank had mijn leven er helemaal anders uitgezien.”

Jaimie, weet je nog waarom je drie jaar geleden een buddy vroeg?

Jaimie: “Ik had toen veel problemen en ik wist dat ik iemand nodig had om mee te praten. Ondanks mijn moeilijke jeugd en de problemen die ik toen had, wilde ik daar iets aan doen. Ik had toen ook zelfmoordgedachten. Ik wist dat ik zo niet verder kon; daar was ik nog veel te jong voor (21, n.v.d.r.) Het is via Marijke (coördinator bij ATK) dat ik bij ArmenTeKort ben terecht gekomen. Sinds ik Frank heb leren kennen, gaat alles toch wat beter dan toen.”

Zijn er nu minder problemen?

Jaimie: “Momenteel gaat alles in mijn omgeving goed maar er blijven wel problemen waar je zelf geen vat op hebt. Ik heb de voorbije jaren van enkele familieleden afscheid moeten nemen, sommige mensen behandelen je nog altijd slecht, … Dat blijft; daar heb je geen invloed op. Nu praat ik regelmatig met oudere mensen in de buurt waar ik woon. Zij vinden het raar dat ik hier als jonge gast verblijf (in sociale woning aan Luchtbal Antwerpen, n.v.d.r.) dus af en toe vertel ik eens een deel van mijn verhaal.”

Kon je je verhaal ook met Frank delen?

Jaimie: “Eigenlijk heb ik al heel snel mijn volledig verhaal aan Frank kunnen vertellen. Ik moet eerlijk zeggen: moest ik Frank niet gehad hebben, had mijn leven er helemaal anders uitgezien dan hoe het nu is.

In welke zin?

Jaimie: “Ik was een echt vechtersbaasje. Als er iets ambetant is, sla ik er op. Nu is dat niet meer zo. Als ik nu in de problemen zit dan bel ik Frank, ook als hij in het buitenland zit. Dan vraag ik wat ik het beste kan doen en luister ik ook effectief naar zijn raad.”

Hoe verliep het contact tussen jullie in het begin?

Frank: “Voor mij was dat helemaal nieuw. Het buddytraject zelf was ook nieuw en ik had geen ervaring met vrijwilligerswerk zoals dit. In het begin was het vooral luisteren en toch het gevoel geven dat hij me altijd kon bereiken. Ik heb hem dat ook gezegd. Ik zou misschien niet altijd meteen antwoorden maar hij moest wel weten dat hij me altijd kon bereiken.”

Jaimie: “Ik kan hem alleen ‘s nachts niet bereiken.” (lacht)

Jaimie, hoe voelt het als een wildvreemde zegt dat je hem altijd kan bereiken?

Jaimie: “In het begin was het moeilijk om te vertrouwen. Er waren heel veel mensen die dat zeiden maar waarbij het in de praktijk anders was. Zo zijn er veel hulpverleners die dat wel zeggen maar in de praktijk kan je ze na kantooruren niet bereiken en duurt het soms weken voor je antwoord krijgt. Maar bij Frank was dat niet zo: ik kon hem écht bereiken.”


“Zo’n intiem en belangrijk moment en ik mocht daar dan bij zijn.”


Wanneer wist je dat je Frank kon vertrouwen?

Jaimie: “Goh, na een paar gesprekken zat dat wel al goed naar mijn gevoel – en blijkbaar kon ik op dat gevoel vertrouwen.”

Frank: “Ik wist dat hij me vertrouwde op het moment dat hij papa geworden is. Ik kwam op bezoek en zag Jaimie met zijn dochter in de armen. Zo’n intiem en belangrijk moment en ik mocht daar dan bij zijn.”

Jaimie: “Dat zal ik nooit vergeten. Ik had hem gevraagd om te komen en hij was er dan ook effectief. Dat betekende veel voor mij want we zaten nog maar een paar maanden in het buddytraject. Dat moment heeft ervoor gezorgd dat ik wat meer open geworden ben.”

 

Zijn er momenten geweest dat er dingen moeilijk of niet bespreekbaar waren?

Samen: “Nee.”

Jaimie: “Ik ben ook heel rechtuit. Als er problemen waren in mijn relatie dan vertelde ik dat graag uitgebreid. Maar met Frank zelf waren er nooit problemen. We hebben ooit één moment gehad dat we het beiden wat moeilijk hadden.”

Frank: “Juist. Ik had een zware dag op werk gehad en was gestrest. Ik was bij Jaimie maar was er niet helemaal bij met mijn hoofd.”

Jaimie: “En ik had toen problemen met mijn ex-vriendin. Frank vroeg nog of we niet beter zouden verzetten maar ik zei dat het geen probleem was. We hebben toen nog samen pasta gemaakt! Ik schrikte ervan dat ik toen niet uitgevlogen ben, want normaal reageer ik mijn stress en frustraties af op anderen. Ondertussen ben ik veel rustiger geworden, zeker nu mijn ex-vriendin er niet meer is.”


Heeft Frank daarbij geholpen?

Jaimie: “Zeker. Ik heb hem eens gebeld toen ik aan het flippen was. Hij zei toen dat ik gewoon rustig moest blijven en misschien wat kon gaan lopen. Na dat gesprek ben ik thuis gaan eten en heel de nacht weg geweest en rustig gebleven.”


Hoe komt het dat je naar zijn raad luistert?

Jaimie: “Ik denk dat het karakter van mijn vader agressiever is dan dat van Frank. Hij is veel rustiger en volwassener waardoor zijn impact misschien groter is.”
“Ik ben nu ook veel minder agressief omdat ik een dochtertje heb en er veel meer verantwoordelijkheid is. Ik kan ze verliezen als ik iets verkeerd doe. Soms is het moeilijk om mij in te houden, maar sinds zij er is ben ik ook veel rustiger moéten worden.”

 

Als een tweede vader


Je hebt het regelmatig over dat praten.

Jaimie: “Voor mij is dat echt heel belangrijk. Als ik met iemand anders praat over mijn problemen of frustraties, zeggen ze vaak dat ik moet stoppen met zeveren en zagen. Frank luistert écht en hij geeft een normaal antwoord en goede raad. Hij is ook volwassener dan de meeste mensen die ik ken.”
“Ik kan ook op hem rekenen. Als ik hulp vraag en hij kan me helpen, dan doet hij dat ook. Hij heeft eens geholpen om mijn luster te verkopen; ik had vervoer nodig. We moesten uiteindelijk lang wachten op de koper maar Frank is gewoon bij mij gebleven zonder problemen.”


Hoe zie jij de rol van Frank?

Jaimie: “Goh… het gaat misschien raar klinken maar hij is bijna mijn tweede vader. Of toch een ànder vaderfiguur voor mij. Minder agressief, rustiger.”

Frank: “Zeg, zo oud ben ik nog niet hé!” (lacht). “Voor mij is het wel echt een vriendschap. Ik sta zelfs niet meer stil bij dat buddyprincipe. Het is normaal wat wij hebben. Bij de start van het traject was ik meer bezig met mijn rol als buddy: hoe ik moest praten, luisteren, reageren, … Maar nu is het een gewone vriendschap en sta ik niet stil bij dat buddygedoe.”


Frank, hoe heb jij Jaimie zien veranderen?

Frank: “Hij is een pak rustiger geworden, zoals hij al zei. Jaimie is iemand met enorm veel energie. Ik zag al vrij snel dat hij een goed hart heeft en er veel potentieel in hem zit.
Jaimie heeft zelfs geholpen met de verhuis van mijn vader! Mijn vader spreekt nog altijd van u!” (lacht)

Jaimie: “Haha, echt? Dat was wel een leuke dag. Ik had toen veel energie en was helemaal niet moe na het sleuren van al die zware dingen.”

Frank: “Hij was ook heel gedienstig naar mijn vader toe. Toen wist ik: Jaimie gaat het wel maken. Hij moet de juiste omgeving krijgen en hij zal het zélf moeten doen natuurlijk, maar er zit zeker potentieel in.”


Jaimie, ben je zelf overtuigd van je potentieel?

Jaimie: “Ik moet eerlijk zijn: ik had van mezelf niet verwacht dat ik zo enthousiast ging zijn tijdens de verhuis van zijn vader. Want voor mijn eigen verhuis was ik helemaal niet zo. Als ik moe was, ging ik zitten. Maar voor zijn vader bleef ik werken en ging ik alle meubels en dozen nog op de juiste plek zetten.”


Hoe komt dat?

Jaimie: “Frank had verteld dat ze nog één persoon nodig hadden en dat zijn vader rugproblemen heeft. Als ik dan kan helpen is dat tof!”


Hielp je vroeger ook veel mensen?

Jaimie: “Ik was daarmee gestopt. Andere zogenaamde vrienden vroegen altijd geld of een wederdienst als ik hen om hulp vroeg. Tjah, dat ben je ook beu na een tijd en help je zelf ook niet meer natuurlijk. Het gaat mij ook niet over geld maar gewoon respect voor elkaar.”


Heb je nu andere vrienden?

Jaimie: “Mijn ex-vriendin zie ik af en toe in verband met onze dochter. Als ik de papieren of facturen niet goed begrijp; maar verder is zij uit mijn leven. Ik heb ook met veel mensen gebroken. Sinds ik een kind heb herkennen ze mij niet meer. Ik ben niet meer de agressieveling van vroeger die soms anderen hun problemen met de vuist ging oplossen. Als ik dan eens hulp nodig had kreeg ik geen antwoord of hadden ze geen tijd. Daar geef ik mijn energie niet meer aan. Als je een kind hebt zijn er andere regels hé. Dankzij haar en Frank ben ik veranderd en kalmer geworden.”

 

Wat doen jullie zoal samen als je afspreekt?

Jaimie: “We gaan eens poolen of we gaan op café.”

Frank: “En gaan sporten hé! Ik dacht er vandaag aan dat we dat meer moeten doen.”
“Praten gebeurt dan doorheen de activiteiten. Maar dat hoeft niet altijd natuurlijk. Soms blijft het luchtig een pintje drinken en komt er plots iets naar boven.”


Kan je elkaar in een paar woorden omschrijven?

Jaimie: “Pff, dat is moeilijk!” (lacht)
“Ik heb maar een woord en dat is fantastisch.”

Frank: “Heel openhartig. Hulpvaardig. Energiek.”

Jaimie: “Ik ben zoals een Duracellbatterij hé!”


“Gewoon eens niets zeggen is oké.”

 

Ben jij veranderd, Frank?

Frank: “Toch wel …” (denkt even na).
“Ik ben iemand die veel praat en door Jaimie heb ik geleerd om wat meer te luisteren en laten uitspreken. Gewoon eens niets zeggen is oké.”

Jaimie: “Ik heb ook geleerd om te luisteren hoor. Ik moeide me altijd met alles en iedereen. Nu doe ik dat nooit meer. Ik laat het van mij afglijden. Als het niets met mij te maken heeft, doet het me niets meer.”

Zouden jullie het buddyschap aanraden?

Beiden: “Ja, zeker!”

Wat zou je dan zeggen?

Frank: “Laat je verrassen en wie weet ontdek je nog iets over jezelf. Het doet ook wel deugd nu om te horen wat je betekend hebt voor iemand anders; ook al klinkt dat misschien wat egoïstisch.”

Jaimie: “Ik heb al twee mensen naar ATK gestuurd. Mensen waarvan ik het verleden ken en weet dat het helpt om met iemand te praten omdat Frank mij ook heeft geholpen. Ik deel dus vooral mijn eigen ervaring.”

Frank, wat heb je gehad aan de opleiding van ATK?

Frank: “Er zijn toch een aantal zaken bij gebleven. Zeker de cursussen over vooroordelen en valkuilen zijn onmisbaar. Iemand willen helpen is zo verleidelijk. Soms wil ik hem helpen met een job bijvoorbeeld. Omdat ik zie dat er iets in hem zit; die energie en joie de vivre verrast mij. Ik hoop dat hij echt een leuke job kan vinden. Maar dat helpen moet je loslaten.”


Wat brengt de toekomst?

Frank: “Ik ga er altijd zijn voor hem, dat verandert niet. Je weet nooit wat de toekomst brengt; misschien leert hij binnenkort nieuwe mensen kennen op een job en verwatert ons contact. We gaan dat vanzelf laten lopen allemaal.”

Jaimie: “Ik wil graag binnenkort aan een opleiding automechanica starten zodat ik op termijn als zelfstandige kan starten. Dat zou me heel gelukkig maken.”

 

Ben je even ontroerd door dit mooie verhaal als wij? Deel het verhaal van Frank en Jaimie op social media of stuur dit door naar je vrienden.

Wil je graag zelf een buddy worden? Kom dan vrijblijvend naar een van onze infosessies.

Samen elkaar versterken werkt echt!

 

Gerelateerde artikels

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

En mis geen enkel verhaal van ArmenTeKort

Share on facebook
Deel op Facebook
Share on twitter
Deel op Twitter
Share on linkedin
Deel op Linkedin
Share on whatsapp
Deel op Whatsapp

Gelukkig zijn er mensen zoals u

Naar een samenleving zonder kansarmoede

Met één klik. Tussen twee mensen.

Kansrijke en kansarme stadsgenoten met elkaar verbinden. Dat is de essentie van onze werking. Ze gaan samen op stap en worden vrienden, buddy’s. Vanuit die klik ontstaan er nieuwe kansen.

We leren je graag kennen op één van onze volgende sessies:

Geen evenementen gevonden!
Meer laden
Geen evenementen gevonden!
Meer laden

Samenbergop zoeken 30 buddy’s voor een traject van twee jaar. Ze maken duo’s van kanszoekende en kansbiedende inwoners uit Wetteren en randgemeentes.

Meer info & inschrijven