Vrijwilliger Rudi Nuytemans ontvangt tweewekelijks de ArmenTeKort leesgroep bij hem thuis om van gedachten te wisselen. En alle buddy’s zijn dan welkom (zie onderaan dit verslag)! Marleen leest telkens een verhaal voor, onderbreekt geregeld om de reacties te horen en ze eindigt met een gedicht. Rudi vond deze bijzonder treffend:
Aan een klein meisje
Tekening: Aagje uit Pluk van de Petteflet, Annie M.G. Schmidt en Fiep Westendorp
Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.
En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and’re muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.
En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen…
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.
Het gedicht van Annie M.G.Schmidt Aan een klein meisje is voor mij geen pleidooi, geen uitnodiging om me af te sluiten van die boze wereld van de hormonen, de ego’s, de macht, de hebzucht. Wel om duidelijk te beseffen en te blijven beseffen wat deze wereld kapotmaakt. Wat ons, de mens zelf, zijn omgeving, dichtbij en veraf, en de planeet kapotmaakt. En dan vreedzaam verder vechten.
Het doet me denken aan het mooiste lied van Jacques Brel: Voir un ami pleurer.
| Bien sûr il y a les guerres d’Irlande
Et les peuplades sans musique Bien sûr tout cela manque de tendre Bien sûr il y a nos défaites Et les oiseaux assassinés
Mais, mais… voir un ami pleurer |
Natuurlijk zijn er de oorlogen in Ierland
En volkeren zonder muziek Natuurlijk mist dat allemal tederheid Natuurlijk zijn er onze nederlagen En vermoorde vogels
Maar, maar… een vriend zien wenen |
Als Brel na die (hier fel ingekorte) opsomming à la M.G. Schmidt toch nog de tranen en het verdriet van een vriend erger vindt en het hem een hopeloos gevoel geeft om er iets aan te doen, dan zegt dat voor mij alles over de essentie van het leven: kwetsbaar blijven en warm.
Een mooie ervaring.
-Rudi Nuytemans, vrijwilliger ArmenTeKort
Wil je ook aansluiten bij de leesgroep van ArmenTeKort?
Contacteer Marleen via marleen.van.dyck@telenet.be.
De samenkomsten vinden tweewekelijks plaats op maandag van 19 u. tot 21 u.
