Buddyverhaal: Evy en Steven

Het verhaal van buddy’s Evy (links) en Steven (rechts) is wonderbaarlijk. Na drie jaar is er veel veranderd en veel gegroeid. Op een warme zomeravond ontmoeten we ze in ons kantoor in Antwerpen voor het officiële afrondingsgesprek met ArmenTeKort-medewerker Saan. Of hun vriendschap nu stopt? Helemaal niet, zegt Evy. “Ik hoop dat Steven later naar mijn trouw komt”.

buddy's Evy en Steven

Hoe is het gehele buddytraject tot nu toe verlopen?

Evy: “Ik heb Steven heel veel zien veranderen in die drie jaar. Hij is nu veel ondernemender dan vroeger. Ik denk dat daardoor ook onze relatie veranderd is. Bij de start van het buddyschap was ik diegene die vooral belde, naar hem toe ging en luisterde. Na een half jaar heb ik ook open kaart gespeeld omdat hij me zei dat het vreemd was hoe weinig hij van me wist. Toen ben ik me ook beginnen open stellen.”

Waarom deed je dat ervoor niet?

Evy: “Omdat ik hem niet wilde belasten met mijn verhalen maar dat openstellen zorgde er wel voor dat er meer diepgang in onze relatie was.”
“Toen Steven zich beter begon te voelen, begon hij meer initiatief te nemen. Toen voelde het meer symmetrisch en gelijker van positie aan.”

Steven: “Tjah, als ik me beter voel heb ik ook meer tijd voor anderen omdat ik mijn problemen niet moet delen.”

Hoe komt het dat je je beter voelde?

Steven: “Gewoon het leven in het algemeen. Daarvoor zat ik opgesloten, ik lag in mijn bed, ik gebruikte alleen maar en ik deed niets. Ik vertrouwde ook niemand meer.”

 

“Ik heb meer goede dan slechte dagen, dat was vroeger helemaal anders.”

 

Steven: “Toen ik met Evy afsprak moest ik heel die tijd nuchter zijn. Dat wil zeggen: heel de dag niets gebruiken tot na onze afspraak. Ik wilde dat ook, dat moest. Als ik voor onze afspraak al ging gebruiken, zou het om zeep zijn en zou ik al niet gaan. Dit was geen duidelijke afspraak tussen ons maar ik wilde dat doen voor mezelf. As ik een buddyschap ging doen, moest ik dat wel goed doen.”

Dus je was nuchter als je afsprak met Evy en je ging buitenshuis. Hoe voelde dat?

Steven: “Dat voelde wel goed aan. Dat is anders hé. Het was wel een zure appel, soms een hele zure appel waar ik door moest. Er waren momenten dat ik haar zag staan en haar graag weer zag vertrekken gewoon omdat ik dan kon gebruiken.”

Is dat veranderd?

Steven: “Ja, zeker! Ik ben daar rustiger in geworden. Ik weet nu: straks is ze weg en dan kan ik gebruiken. Nu is het deze tijd, straks is een andere tijd.”

Evy: “Je gebruik is ook gigantisch verbeterd hé en je bent veel vaker nuchter dan vroeger.”

Steven: “Ja. Ik heb mij ook laten opnemen, met half succes (lacht). Ik gebruik nog maar het is onder controle en ik voel mij goed. Ik heb meer goede dan slechte dagen, dat was vroeger helemaal anders.”
“Ik probeer nu ook mijn dag anders in te delen en er iets uit te halen. Momenteel woon ik in de Passant (opvangcentrum voor thuisloze mannen, n.v.d.r.) en daar heb ik veel taken doorheen de dag. Ik moet bezig zijn, anders ga ik mezelf vervelen en dan ga ik meer gebruiken. Het is voor mij een manier om ermee om te gaan.”

Nieuwe kleren en een bril

Evy: “Ik vind wel dat alles in sneltempo gegaan is, achteraf bekeken. Toen ik je leerde kennen gebruikte je elke dag en eigenlijk is dat binnen een paar maanden van ons buddyschap helemaal veranderd. Je nam niets tot nadat wij hadden afgesproken. Na een tijd merkte je ook dat je je kon amuseren zonder en dan wilde je zelf dat het gebruik stopte of toch verminderde.”
“Voor de opname heeft hij ook keihard geïnvesteerd in zichzelf. Hij scheerde zich weer, kocht nieuwe kledij en zelfs een bril! Hij had geen bril toen ik hem leerde kennen!”

Steven: “Ik moest weer investeren in mezelf hé… Dat gebeurde ongeveer een half jaar nadat wij elkaar leerde kennen.”

Evy: “Ik denk dat dat toch te maken heeft met het verminderd gebruik. Dat heeft er volgens mij ook voor gezorgd dat we elkaar zijn blijven zien. Misschien wilde je dit ook echt omdat je wist dat er iemand bewust tijd ging maken voor je.”

Steven: “Achteraf gezien was het inderdaad toch een grote stap voor mij! Eerst iets gaan drinken met Evy en niet meer gebruiken en daarna iets gaan drinken en eens iets kopen voor mezelf, wat centjes opzij zetten,… Daarvoor was ik echt niet bezig met mezelf. Waarom stond ik ’s ochtends op? Gewoon om de dag door te komen en ’s avonds weer te gaan slapen. Dat stelde allemaal niets meer voor.”

En nu?

Steven: “Nu is het gevoel helemaal anders. Ik sta nu weer graag op. En vroeg, om zes uur!”

Je zet ondertussen wat centjes opzij, zei je. Is er dan in je financiële situatie ook iets veranderd?

Steven: “Nee, ik ben gewoon slimmer geworden: mijn geld wordt nu beheerd! (lacht) Ik vertrouwde dat niemand toe maar nu verloopt het via mijn begeleider met geldbeheer (niet hetzelfde als budgetbeheer, n.v.d.r.).

Merk je nu een verschil?

Steven: “Dat zal wel: ik vertrek de 22ste naar Spanje! Omdat ik heb kunnen sparen! Ik ga naar mijn ouders, zij wonen daar. Mijn familieband is niet zo goed; ik heb ze al drie jaar niet meer gezien maar ik ben wel blij dat ik ze nu kan bezoeken.”

 

“Ik moest opnieuw een beetje zoeken naar mezelf.”

 

Tunnelvisie

Je vertrouwt nu iemand met je geld; is dat vertrouwen breder geworden?

Steven: “Ik vertrouw inderdaad meer en meer mensen, vroeger vertrouwde ik niemand!”

Evy: “In het begin merkte ik dat enorm. Hij vroeg hoe lang ik dat ging volhouden, dat buddyschap, wanneer ik hem beu ging worden. Alsof hij van mij verwachtte dat ik hem in de steek ging laten.”

Steven: “Mensen zijn mij rap moe, zeker nuchtere mensen want die zitten niet in mijn wereld hé. Mijn wereld was zwart, een tunnelvisie. Ik dacht niet helder na, dat kán ook niet. Maar nu heb ik een andere kijk op de wereld en de mensen. Ik leef nu ook helemaal anders dan drie jaar geleden. Toen had ik enkel medegebruikers in mijn sociaal netwerk. Op zich is dat netwerk niet zo erg veranderd maar ik heb wel met een heel deel van mijn kring gebroken. Als je wil stoppen of minderen met drugs moet je veel vrienden laten vallen.”

Dat klinkt zwaar, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

Steven: “Ik was het toch allemaal wat beu; ik wilde er echt van af. Daarom zocht ik ook een buddy. Ik denk dat die net op tijd kwam om eerlijk te zijn. Ik had ruzie met iedereen, voelde me slecht in mijn vel en besefte stilaan dat ik toch iemand nodig had om te helpen daaruit te geraken. Nu voel ik me heel goed; ik kan me zelfs een avond op café nog herinneren, dat was vroeger niet zo! (lacht).

Evy: “Ja… je bent de moeite waard hé!” (glimlacht)

Hoe kijk je naar de rest van je toekomst?

Steven: “Goh, ik zou toch wat meer willen doen. Ik werk tot half twee maar daarna is mijn dag gedaan. Ik wil dus graag nog ergens vrijwilligerswerk doen want ik voel dat ik een stuk mis uit verveling. Vroeger waren drugs mijn voldoening hé. Nu dat stuk weggevallen is, is de dag plots leeg en heb ik minder te doen.”
“Maar ik sta nu ook positiever in het leven omdat ik aan mezelf denk. Ik denk na over wat ík wil en waar ik gelukkig van zou worden. Vroeger was die vraag er niet, nu is er meer.”

Evy: “Eigenlijk ben jij bijzonder optimistisch. Vroeger ook al hoor, maar je moest lang genoeg luisteren (lacht).”

Steven: “Ik ben altijd een optimist geweest maar ik ben dat zowat verloren na jarenlange miserie. Daarom moest ik opnieuw een beetje zoeken naar mezelf. Ik was vroeger altijd het zonnetje in huis maar dat zonnetje was even weg.”

Evy: “Ik denk dat iemand dat gewoon terug tegen je moest zeggen. Nu sta je op om zes uur en de dag begint. Ik heb je ook nooit slechtgezind gezien.”

Steven: “Dat vind ik schitterend hé: om zes uur zit ik daar alleen met de post en geniet ik van die tijd alleen.” (lacht)

 

“Ik had niet verwacht dat buddy zijn voor mij zoveel zou betekenen.”

 

Andere kijk op de wereld

Evy, zijn er concrete zaken waarbij je Steven zag veranderen?

Evy: “Het waren vooral van die kleine tastbare dingen. Dat hij een gele trui gekocht had. En een bril. Dat hij zich eens had laten scheren. Daarvoor deed hij dat allemaal niet. Dat hij zélf besliste om nu iets voor zichzelf te kopen en dat hij zich vrijwillig liet opnemen. Ook dat hij me zei dat hij achteraf nog eens nagedacht had over iets van onze gesprekken.”

Is er bij jou ook iets veranderd Evy?

(stilte)

Evy: “Ik had eigenlijk niet verwacht dat buddy zijn voor mij zoveel zou betekenen. Ik ben opgegroeid in een warm gezin met veel kansen en dus dacht ik eens iets terug te doen voor de maatschappij, zoals ze dat zeggen. Maar je weet op voorhand niet dat dat ook écht zoveel betekenis heeft voor iemand anders. Het is zo waardevol om dat te voelen. Mijn idee op de wereld en mezelf is veranderd. Ik kon me soms verliezen in kleine dingen en wanneer ik dat vertelde tegen Steven wees hij me erop dat ik me toch geen zorgen hoefde maken. De zon gaat morgen weer op en dan is alles weer beter, zei hij. Hij heeft me dus laten relativeren en me geleerd dat ik de lat wat minder hoog moet leggen voor mezelf. De invulling van tijd heeft ook een andere betekenis gekregen voor me. Als ik met Steven afspreek kan het soms drie uur later eindigen dan gepland en dan besef ik: ik had mijn tijd niet beter kunnen spenderen dan gewoon met ons tweetjes te praten.”

 

“Je moet er gewoon af en toe eens zijn, luisteren en ook eens iets zeggen.”

 

Wat vind je dat je hebt gedaan?

Evy: “Eigenlijk moet je niets doen; het gaat over gelijk zijn aan elkaar.”

Steven: “Inderdaad. Je moet er gewoon af en toe eens zijn, af en toe luisteren en af en toe ook eens iets zeggen.”

Evy: “Je moet het oplossingsgerichte loslaten en dat is heel moeilijk. Je moet gewoon actief wachten tot er iets ontstaat en dat dan mee vast houden. Vanaf het moment dat je gematcht bent is er al een verandering en verder heb je geen verwachtingen nodig.”

Steven: “Ik zie haar ook niet langer als buddy maar als een vriendin”.

Evy: “Toen ik startte was ik 22 jaar en had ik geen idee hoe de wereld in elkaar zat. Steven is op een of andere manier mijn raadgever en vriend geworden; mijn steun en toeverlaat voor vele zaken.” (glimlacht)

Zou je het buddyschap aanraden aan anderen?

Steven: “Sowieso! Ik heb er heel veel aan gehad en als het bij mij helpt dan helpt het bij iedereen. Ik raad het ook actief aan bij mensen als ik zie dat daar nood aan is.”

Evy: “Ik ben er volop mee bezig om het aan te raden! Het heeft mijn kijk op de wereld veranderd. Zonder dat buddytraject zou ik nooit iemand als Steven ontmoet hebben. Iedereen zou dit moeten doen omdat dat enorm verrijkend is. Het haalt je uit je comfort zone en doet je beseffen dat je niet de waarheid in pacht hebt. Dat je er zoveel van terug krijgt… dat krijg ik moeilijk uitgelegd.”

Wat brengt de toekomst?

Steven: “We zien wel wat er morgen komt. Te veel plannen of doelen stellen is niet goed voor mijn hoofd. Het geef je alleen maar stress en angst om niets te bereiken; je moet elke dag laten komen zoals die komt. Maar ik zie het wel positief in!”

Evy: “En ik hoop dat als ik ooit een vent vind, Steven naar mijn trouw komt.” (lacht)

-Hanne De Smedt, vrijwilliger ArmenTeKort vzw

 

 

Gerelateerde artikels

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

En mis geen enkel verhaal van ArmenTeKort

Share on facebook
Deel op Facebook
Share on twitter
Deel op Twitter
Share on linkedin
Deel op Linkedin
Share on whatsapp
Deel op Whatsapp

Gelukkig zijn er mensen zoals u

Naar een samenleving zonder kansarmoede

Met één klik. Tussen twee mensen.

Kansrijke en kansarme stadsgenoten met elkaar verbinden. Dat is de essentie van onze werking. Ze gaan samen op stap en worden vrienden, buddy’s. Vanuit die klik ontstaan er nieuwe kansen.

We leren je graag kennen op één van onze volgende sessies:

Geen evenementen gevonden!
Meer laden
Geen evenementen gevonden!
Meer laden

Samenbergop zoeken 30 buddy’s voor een traject van twee jaar. Ze maken duo’s van kanszoekende en kansbiedende inwoners uit Wetteren en randgemeentes.

Meer info & inschrijven