Buddyverhaal: Inge en Mia

Over loslaten en vrij zijn 

Loslaten: de arend

Mia en Inge ontmoetten elkaar een dikke twee jaar geleden. Twee warme, lieve vrouwen die bij de start van hun buddyschap niet meer dan een verjaardagsdatum gemeenschappelijk hadden. Toch bouwden ze een mooie vriendschap op waarbij wederzijdse steun en respect centraal staan. Hun leven ziet er nu heel anders uit. Samen met ons blikken ze graag terug op de voorbije jaren en kijken ze reikhalzend uit naar de toekomst.
“Ik wil mijn kracht niet meer kwijt” – Inge.

Welkom dames! Inge, hoe gaat het met je?

Inge: “Goed! De voorbije weken was ik wat ziek maar ik ben gelukkig weer genezen. Dat had helaas ook psychologisch een impact, maar ik heb beslist om het verleden achter me te laten en voluit naar de toekomst te kijken. Mijn aandacht gaat nu helemaal naar mijn werk in de bloemenwinkel.”

Dat is nieuwe info voor ons, vertel!

Inge: “Een paar dagen geleden heb ik beslist om niet alléén werkzaam te willen zijn in het Karwei (Arbeidszorgcentrum in Boechout). Ik heb daar wel mijn talent én passie ontdekt om te willen werken met bloemen en planten. Op eigen initiatief ben dan ik op zoek gegaan naar een stageplaats. Ik heb gewoon mijn stoute schoenen aangetrokken en ik ben de “decoratieve” bloemenwinkel De Bloeiende Boomgaard binnengestapt met mijn vraag als sollicitant- stagiaire. De eigenaar van de winkel was zo getroffen door mijn leergierigheid én motivatie om te willen werken, dat hij mij alle kansen wou geven. Sinds december 2018 ben ik daar dan inderdaad ook gestart. Ik werk er héél graag, en voel ik mij groeien! Dat komt ook omdat de zaakvoerder zéér positief is ingesteld, mij alle tijd geeft om nieuwe dingen te kunnen leren. Hij geeft mij ruimte om te kunnen ontplooien en mijn beperking is voor hem geen hinder.

Dat ik aan het “Karwei” moest meedelen dat ik bij hen nog maar deeltijds zou komen werken, vond ik héél moeilijk. Ze hebben mij ook zoveel gegeven.  Maar ik besefte, dat ik zelf voor mijn eigen geluk moet zorgen en ik wil die nieuwe kracht niet meer kwijt!

Deze stageplaats is nu officieel opgenomen in het Ama-statuut.

Zeer straffe beslissing. Wat maakt dat je die stap voor jezelf hebt genomen?

Inge: “Ik heb onlangs een mooie film gezien die mij zoveel stof tot nadenken gaf, dat ik hem twee keer zag. De film (Brothers of the wind, n.v.d.r.) vertelt het verhaal van een kleine arend die achtergelaten wordt en een eenzame jongen die de zorg op zich neemt. Er ontstaat een mooie vriendschap maar wanneer de arend volgroeid is, staat de jongen voor een harde keuze. De arend bijhouden en zo zijn vrijheid en instinct afnemen of hem loslaten in de natuur waar hij thuishoort. Dat heeft mij aan het denken gezet: je kan pas vrij zijn als je dingen loslaat.”

Mia: “Weet je wat ik nog het strafste vind aan dit verhaal? Dat ik van haar plan gewoon niets af wist! (lacht). Inge, dat idee heb je gewoon puur vanuit jezelf beslist én uitgevoerd! Normaal bel je me op om dingen te bespreken. Deze keer heb je helemaal alleen zelfstandig een keuze gemaakt, daadwerkelijk de knoop doorgehakt en ben je voor jezelf opgekomen. Ik sta zo perplex en vol bewondering naar jou te kijken! Wat een ongelooflijke stap heb je gezet sinds de laatste keer dat we elkaar zagen. Zeer knap dat die film je zo geïnspireerd heeft.”

Zou je die beslissingen twee jaar geleden ook genomen hebben?

Inge: “Nee. Maar die film heeft me echt veel inzicht gegeven. Vroeger werd er zoveel van me ontnomen maar je moet het verleden loslaten om vrij te zijn. Nu neemt niemand mij nog iets af. Bovendien heb ik met Kerstmis 2018 zelf kunnen voelen wat het is als mijn bloemstukken verkocht worden. Het geeft mij zoveel vreugde en energie en ik hoop dat ik nog veel kan bijleren en kan groeien.”

Naast de gegeven kans van de zaakvoerder en de inspirerende film, beslis je zelf om sterker in je schoenen te staan. Heeft Mia daar een rol in gespeeld?

Inge: “Jazeker. Ik kan met Mia diepe gesprekken voeren zonder dat zij mijn problemen belachelijk maakt. Ze bekijkt altijd alles heel open en positief en geeft mij daardoor een gevoel van eigenwaarde. Als ik nood heb aan een babbel, is ze er gewoon voor mij. Met een luisterend oor, als een ware steunpilaar.”

“Je kan pas vrij zijn als je dingen loslaat.”

Mia, als buddy krijg je een opleiding. Ben je met bepaalde verwachtingen in het traject gestapt?

Mia: “Verwachtingen niet, maar wel met bepaalde perspectieven. Ik ben in het traject gestapt omwille van mijn geloof in de visie en de werkwijze van ArmenTeKort. Er kan heel wat gebeuren als mensen voelen dat ze in alle vertrouwen het verhaal van hun leven mogen vertellen. Als buddy sta je naast deze mens met een open hart, met een luisterend oor, zonder oordeel en met veel respect. Als je doorheen hun verhaal hun mooie of sterke krachten kan ontdekken én je verwoordt dat dan ook, wel, … daar begint het dan! Vaak zijn hun prachtige kwaliteiten bedolven onder tegenslagen, kwetsuren… in het leven. Ze geloven niet meer in zichzelf en in hun kunnen. Maar als je hen daar bewust kunt van maken, dan krijgen ze terug zelfvertrouwen en grond onder hun voeten.

Aanmoedigingen en aanvaard worden met al wat er is, werkt zo helend en dan zie je wondere gebeuren bij je maatje!

Nu spreken we over echte empowerment.

Mia “Soms zijn mensen hun eigen voeten kwijt in het leven door allerlei gebeurtenissen. Ze zien het soms echt niet meer zitten. Het voelt dan aan als een autorit maken in de pikdonkere Ardennen met alleen koplampen ter beschikking. Kattenogen zijn dan vaak een tijdelijk noodzakelijk hulpmiddel om je weg veilig verder te zetten.

Dat beeld staat bij mij voor mijn ogen en ik wil wel één van de vele kattenoogjes zijn voor Inge.

Weet goed dat Inge dat soms ook voor mij is!

In de praktijk mag ik dankbaar meelopen naast Inge die haar weg zoekt met haar talenten en het doet zoals zij het zelf wilt. Het mooie van ons traject is dat Inge mij minder en minder nodig heeft.  En daar mag zij héél fier op zijn…. en ik ben dat ook op haar hoor!  Ze doet dat gewoon schitterend!  Onze relatie is een vriendschapsrelatie geworden. Mooi hé!

Het lijkt alsof je daar zeker in geslaagd bent, Mia!

Mia: “Goh, hoe zou ik het zeggen? Inge heeft de laatste vier maanden ongelooflijke sprongen gemaakt. Vaak hoor ik haar nu duidelijker zeggen: ‘Dat vind ik niet goed – weg ermee. of ‘Ik ben of doe liever dit’ – ‘ik ga ervoor.’ Ik sta er gewoon versteld van haar zo bezig te horen. Ik merk dat ze haar kracht heeft teruggevonden en dat ze haar stuur terug in eigen handen heeft genomen. Deze verworvenheid krijgt bodem.

Wat mijn aandeel hierin is geweest is een traject van een samenspel. De ene spreekt zich uit en de ander luistert zo goed als kan. Het is een meegaan, vragen stellen, bevestigen, samen lachen en dingen doen……en geloven in de kracht van de ander!

Inge: “Dat heeft ook te maken met het vertrouwen dat ik van anderen krijg, zoals van de zaakvoerder van de bloemenwinkel maar ook van anderen. Deze zomer mocht ik letten op het huis van een kennis die op reis ging. Zoveel vertrouwen krijgen, deed echt deugd. Dat iemand je de zorg voor zijn huis en tuin toevertrouwd, maakte me ook wel sterker en zelfzeker.”

Mia: “Ja, en wil je dan nog iets weten? Die man van dat huis is teruggekomen op de dag van zijn verjaardag. En weet je wat madame Inge heeft georganiseerd? Een verrassingsfeestje (lacht). Ze had buren uitgenodigd, want daar heeft ze ondertussen vlot contact mee gelegd en die waren daar er allemaal bij de aankomst van die man! Gebak en drank stonden ook klaar. Zo is ze dan, ons Inge!

“Ik merk dat die sterkte nu in haar cellen zit, het heeft bodem gekregen.”

Prachtig! Wat een straffe madam toch.
Mia, heeft de empowerment van Inge invloed op jullie relatie nu?

Mia: “De laatste maanden spreken we minder frequent af, maar dat is niet bewust ontstaan.
We hebben nog wel veel telefonisch contact. Ik heb het gevoel dat ze me niet meer zoveel nodig heeft en dat zegt veel over haar evolutie.”

Inge: “Ja, klopt wel. Maar ik mis het soms wel om samen weg te gaan en te praten, vooral als het minder goed gaat. Maar als het dan weer beter gaat, leg ik er mij bij neer.”

Mia: “Inge, ik herhaal het graag: de stappen die je gezet hebt: wauw, chapeau! Wat een kracht! Ik ben zo ongelooflijk fier op jou voor wat je op eigen benen bereikt hebt. Ons contact dat blijft hé. Je mag me natuurlijk nog altijd bellen, dat stopt niet bij het einde van ons traject. Je hoeft geen problemen te hebben om eens een babbeltje te doen (lacht). Ondanks jouw werk gaan we toch momenten zoeken om samen leuke dingen te doen. Naar de cinema gaan, Plankendaal……  Ik denk dat we toe zijn aan zo’n nieuwe invulling.”

Inge: “Ja, dat lijkt me heel leuk! Of eens een weekendje naar zee gaan. Ik voel ook dat ik meer openbloei door het werk in de bloemenwinkel en ik wil je daar graag in betrekken omdat ik weet dat je dat ook interessant vindt.”

We slaan een nieuwe wind in na twee jaar!

Mia, wat heb je nog te zeggen aan toekomstige buddy’s?

Mia: “Indien je begaan bent met de levenskwaliteit en het geluk van mensen. Indien je wat tijd wilt en kan vrijmaken, indien je gelooft dat mensen zich ontplooien als er iemand aan hun zijde staat: zeker doen! De maatschappij heeft nood aan zo’n mensen.

Dat noteren we! Wat brengt de toekomst nog?

Mia: “Inge gaat portretten maken voor IVCA!”

Vertel!

Inge: “In 2019 bestaat IVCA (Intercultureel Vrouwencentrum Antwerpen, n.v.d.r.) 100 jaar en er volgt een groot feest in mei. Als deel van het feest, maak ik portretten van de vrouwen die IVCA hebben opgericht. Die zullen op grote doeken aan het gebouw gehangen worden.”

Mia: “Weer knap hé, ons Inge (lacht).”

Inge: “Jullie zijn dus allemaal welkom in mei en natuurlijk ook in de Bloeiende Boomgaard!”

We wensen jullie nog veel succes en plezier in de toekomst en zien jullie graag terug op de ArmenTeKort-evenementen.

Heb je zelf ook interesse om het buddytraject en de bijbehorende opleiding te volgen?
Neem dan een kijkje op www.armentekort.be/buddy en www.armentekort.be/gratis-opleiding.

Gerelateerde artikels

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

En mis geen enkel verhaal van ArmenTeKort

Share on facebook
Deel op Facebook
Share on twitter
Deel op Twitter
Share on linkedin
Deel op Linkedin
Share on whatsapp
Deel op Whatsapp

Gelukkig zijn er mensen zoals u

Naar een samenleving zonder kansarmoede

Met één klik. Tussen twee mensen.

Kansrijke en kansarme stadsgenoten met elkaar verbinden. Dat is de essentie van onze werking. Ze gaan samen op stap en worden vrienden, buddy’s. Vanuit die klik ontstaan er nieuwe kansen.

We leren je graag kennen op één van onze volgende sessies:

Geen evenementen gevonden!
Meer laden
Geen evenementen gevonden!
Meer laden

Samenbergop zoeken 30 buddy’s voor een traject van twee jaar. Ze maken duo’s van kanszoekende en kansbiedende inwoners uit Wetteren en randgemeentes.

Meer info & inschrijven