Je loopt over straat, bent druk in de weer met je smartphone, en dan gebeurt het onvermijdelijke. In je onoplettendheid bots je met je dwaze kop op een gigantisch reclamebord. Je kijkt verdwaasd op en in een eerste reactie vervloek je de persoon die ergens op de stoep dit ijzeren gevaarte heeft neergepoot. Je blik verscherpt en plots kom je tot het besef dat dit ijzeren voorwerp iets tracht te vertellen.

Als je denkt dat kansarmoede niet over jou gaat, dan is dat net wel het geval. Jij als Antwerpenaar hebt de sleutel in handen om een stadsgenoot in kansarmoede vooruit te helpen. Niet met geld, wel met aandacht en vriendschap als buddy bij ArmenTeKort.

Met onze nieuwe najaarscampagne willen we iedere stadsgenoot aan het denken zetten. Geloof het of niet, maar jij  kan het verschil maken. Twee jaar geleden kwam Bonnie, een van onze kansbiedende buddy’s, op een meer fortuinlijke manier in aanraking met ArmenTeKort. Ze was rustig iets aan het drinken op café toen ze op één van onze folders stuitte. Ze besloot om naar een infosessie te komen en zo is de bal aan het rollen gegaan. Twee jaar later is ze een vriendin rijker.

Hier laat ik Bonnie en Lydia verder aan het woord. Laat je inspireren door hun verhaal en pas op voor de billboards.

De afgelopen twee jaar zijn voorbij gevlogen:

Bonnie: “Onlangs kreeg ik een telefoontje van een medewerker van ArmenTeKort met de boodschap dat het tweejarig buddytraject met Lydia er reeds opzit. Ongelooflijk hoe snel de tijd is voorbijgevlogen.”

“Ik herinner me onze eerste kennismaking nog alsof het gisteren was.”

Lydia: “Het voelde inderdaad heel gek aan toen ik tot het besef kwam dat er reeds twee jaar gepasseerd is. Ik herinner me onze eerste kennismaking nog alsof het gisteren was. Het was mijn verjaardag en we zijn meteen op uitstap gegaan naar de zoo van Antwerpen. We hadden het plan om hier een jaarlijkse traditie van te maken maar vanwege corona heeft het dit jaar jammer genoeg niet kunnen plaatsvinden. Ik heb zoveel leuke momenten beleefd met Bonnie. Wat we precies samen doen is eigenlijk altijd heel afwisselend.”

Bonnie: “Als we afspreken proberen we inderdaad om het praktische en het ontspannende met elkaar af te wisselen. Soms moeten er gewoon praktische zaken geregeld worden die echt prioritair zijn. Zeker in het begin had Lydia regelmatig mijn hulp nodig om de praktische en administratieve kant van het leven terug op orde te krijgen. Zo zijn we samen op zoek gegaan naar een appartement en heb ik haar een aantal keer vergezeld tijdens haar afspraak met haar maatschappelijk assistent van het OCMW.”

Ik ben hier sterker uitgekomen:

Lydia: “Ik had echt nood aan iemand die me een duwtje in de rug zou geven en Bonnie was daar de geknipte persoon voor. Ze heeft me terug meer zelfvertrouwen gegeven waardoor ik de dingen ook zelf terug meer in handen neem. Het is mede dankzij haar dat ik terug in mijn kracht ben gekomen.”

“Het is mede dankzij haar dat ik terug in mijn kracht ben gekomen.”

Bonnie: “Het was mooi om Lydia te zien evolueren tijdens het buddytraject. In het begin ging ik altijd mee naar praktische afspraken omdat ze onzeker was. Na verloop van tijd was ik zelfs niet meer op de hoogte van haar afspraken bij het OCMW en kreeg ik achteraf gewoon te horen dat ze alles zelf al in orde had gebracht. Dit lijkt een kleine verandering maar het is een grote stap. Ikzelf heb ook een enorm groeiproces doormaakt tijdens dit traject. Ik merk dat ik veel ontspannener in het leven sta. Zo heb ik niet meer het gevoel dat ik overal controle over moet hebben. Tijdens het buddytraject leer je dat je de dingen gewoon op zijn beloop moet laten en niet alles kan controleren. Dat is best een moeilijke oefening.”

Engageer je als buddy:

Bonnie: “Ik zou het iedereen aanraden om in het project te stappen. Gewoon door tijd een aandacht kan je iemand helpen die minder geluk heeft gehad dan jijzelf. Je komt in contact met iemand uit een totaal andere wereld maar tijdens de gesprekken verdwijnt die kloof tussen kansarm en kansrijk. Kansarmoede krijgt plots een gezicht en je leert de mens kennen die achter de armoede schuilgaat. Het is enorm leerrijk om die andere wereld te leren kennen. Ik heb veel bijgeleerd over de samenleving en over hoe mensen met een leefloon soms zo onmenselijk behandeld kunnen worden. Het heeft mij echt de ogen geopend.”

“Tijdens onze gesprekken verdwijnt die kloof tussen ‘kansarm’ en ‘kansrijk’ volledig.”

Lydia: “Ik vind het heel fijn dat ik iemand heb om mee te praten. Bonnie heeft ervoor gezorgd dat ik het leven terug in handen neem en ik ben ervan overtuigd dat heel wat mensen deze hulp zouden kunnen gebruiken. Ik kan Bonnie echt een vriendin noemen en kijk uit naar wat er ons nog allemaal te wachten staat.”