Eén dicht contact is voor sommigen al een zeldzaamheid
Voor de derde keer dit jaar moeten we met z’n allen fors inboeten op ons sociale leven. De coronacijfers stijgen zienderogen en alleen door elkaar weer minder te gaan zien kunnen we dit virus de kop indrukken.
Het doet me pijn om te zien dat we opnieuw evolueren naar een asociale samenleving. Hartverscheurend om tot het besef te komen dat ik heel wat van mijn geliefde vrienden en familie weer voor lange tijd niet zal zien. Een gevoel van eenzaamheid sijpelt naar binnen. Maar wat als deze verstikkende situatie aanvoelt als een dagelijkse realiteit? Al van voor er zelfs sprake was van COVID-19. Heel wat mensen die in kansarmoede verkeren vertoeven al langer in de anderhalvemetersamenleving. Het ontbreekt hen aan een sociaal netwerk om uit de armoedeval te geraken. De afstand tot het leggen van nieuwe sociale contacten lijkt onoverbrugbaar. Door kansrijke en kanszoekende stadsgenoten aan elkaar te koppelen tracht ArmenTeKort bruggen te bouwen. Het zijn dit soort contacten die een uitweg kunnen bieden om van het geïsoleerde eiland, dat kansarmoede soms kan zijn, te geraken.
Dit soort projecten maken dat de samenleving zijn sociale karakter behoudt. “Gewoon al het gevoel hebben dat je iemand hebt om op terug te vallen verricht wonderen”, zo zegt Ronny, een kanszoekende stadsgenoot die een paar jaar terug is komen aankloppen bij ArmenTeKort. Hij vormt nu al een tijdje een buddypaar met Johan.
“Ik geloof er sterk in dat vanaf er een zekere vriendschap is opgebouwd, je dit traject gewoon kan verderzetten. In Ronny hoop ik dan ook een vriend voor het leven te vinden.”
Het belang van sociaal contact
Ronny: “ Kijk, ik ben al op vrij jonge leeftijd mijn ouders verloren en had buiten mijn gezin ook niet zoveel sociale contacten. Ik heb nooit veel vrienden gehad en naarmate je ouder wordt en dingen meemaakt blijven er ook alsmaar minder van over. Het is dankzij mijn assistent van het wijkgezondheidscentrum De Regent dat ik in contact ben gekomen met ArmenTeKort. Mijn eerste kennismaking met Johan was tijdens de blind date op het bureau van ArmenTeKort. Er was meteen een klik daar we heel wat gemeenschappelijke interesses hebben. We gaan regelmatig samen iets drinken of op museumbezoek, onlangs nog zijn we samen naar de brouwerij van De Koninck gegaan. Ik ben enorm blij dat ik iemand heb tegen wie ik echt mijn verhaal kan doen, dat is zo belangrijk. Alleen jammer dat we elkaar tijdens de deze periode nu wat minder vaak kunnen zien.”
Johan: “ Tijdens de eerste lockdown was het inderdaad niet zo vanzelfsprekend om contact te houden. Ik heb Ronny toen zeker vier weken niet kunnen zien. Gelukkig konden we elkaar nog bellen en mailen. Het is niet hetzelfde als afspreken, maar je hebt elkaar dan toch weer even gehoord.”
“Ik ben enorm blij dat ik iemand heb tegen wie ik echt mijn verhaal kan doen, dat is zo belangrijk.”
En wat brengt de toekomst?
Johan: “ Het eigenlijke doel is om een traject van twee jaar samen met je buddy te doorlopen. Mijn ambitie rijkt echter verder. Ik geloof er sterk in dat vanaf er een zekere vriendschap is opgebouwd, je dit traject gewoon kan verderzetten. In Ronny hoop ik dan ook een vriend voor het leven te vinden. Ik hoop gewoon dat we in de toekomst terug vaker samen op stap kunnen gaan.”
Ronny: “Dat hoop ik ook. Ik vind het gewoon zo jammer dat de spontaniteit nu een beetje uit het leven verdwenen is vanwege het coronavirus. Als je nu op uitstap wil moet je alles op voorhand reserveren en dat haat ik. Ik kijk er echt naar uit om samen met Johan eens op citytrip te gaan naar een andere stad, of gewoon nog eens een frisse pint te gaan drinken op café. Een goede babbel, het kan zo’n deugd doen.”
Geschreven door: Robbert Leysen
Foto’s: Sigrid Spinnox
