Buddy worden is een heel persoonlijke keuze, maar toch zien we dat er ook vaak andere mensen geëngageerd geraken in het buddyschap. Bij Gaëtan werd ook zijn partner Céleste actief betrokken.
Gaëtan en Céleste zijn een energiek koppel met een passie voor reizen en advocatuur… Ze gingen samen op zoek naar vrijwilligerswerk en kwamen zo bij ons terecht.
Abdul is een 23-jarige jongeman die sinds 2,5 jaar in België woont. Hij studeert nu voor zijn diploma secundair, richting boekhouding, zo kan hij nadien naar de hogeschool. Hij stond erop dat Céleste aanwezig zou zijn tijdens onze babbel.
Deze maand hebben we dus niet echt een duo-interview, maar een trio-interview. Noem het een ‘spring special’.
We zetten ons in de bar van onze partner brouwerij De Koninck voor een goed gesprek. Het is Abdul’s verjaardag, wat deze dag extra leuk en speciaal maakt. 

Hoe zijn jullie precies bij ArmenTeKort terecht gekomen?

Gaëtan: “Langs onze kans was dat via Céleste.”

Céleste: “Ik heb over jullie gehoord via een vriendin die van Antwerpen is. Zij studeerde op dat moment sociaal werk en kende ArmenTeKort. Mijn interesse was gewekt, maar we hebben heel lang uitgesteld om naar een infosessie te komen. Toen zagen we op een gegeven moment een advertentie op facebook…”

Gaëtan: “Dat was na onze verhuis van Brussel naar Mechelen. Ik ging niet meer werken in Brussel, maar in Antwerpen, en we hadden eerst vrijwilligerswerk in Brussel, maar dat ging gewoon niet meer. Dus dan is Céleste op zoek gegaan naar iets om hier in Antwerpen te doen. Zo zijn we uiteindelijk bij ArmenTeKort terecht gekomen. Dus toen we de advertentie zagen hebben we meteen besloten om ons in te schrijven voor een infosessie. En nadien hebben we ook meteen ingeschreven voor de opleiding.”

Abdul: “Bij mij was het zo dat ik een afspraak had op kantoor met Luc. Ik had wat vragen over de situatie van mijn moeder die in Turkije woont. Hij vroeg me toen of het niet fijn zou zijn voor mij om een buddy te krijgen. Dus ik dacht: ‘Eigenlijk is dat wel tof.’ Na twee weken werd ik al opgebeld dat ze iemand gevonden hadden voor mij. En toen heb ik Gaëtan leren kennen.”

Gaëtan: “Ja, dat was effectief heel snel. Wij hadden die opleiding afgerond ergens in juni, dan zijn wij een maand op reis geweest en daar kregen we al een bericht dat ik gematcht was met iemand.”

En is er een specifieke reden waarom je toen beslist hebt om buddy te worden?

Gaëtan: “We misten sowieso al wel het vrijwilligersaspect. Het ergens voldoening uithalen dat je een handje kan toesteken en kan helpen. Want dat viel toen weg in Brussel.”

Céleste: “Je was ook wel heel geïnteresseerd en geëngageerd in de lessen zelf he. Die lessen vonden wij heel fijn omdat je ook jezelf een beetje leert kennen en op zoek gaat naar hoe je eigenlijk omgaat met situaties waarin je je niet zo comfortabel voelt. En ik merkte dat jij daar heel hard in opengebloeid bent. Voor mij was dat een beetje anders omdat ik anders ingesteld ben dan jij. Maar ik zag bij jou echt dat je ernaar uitkeek om er naartoe te gaan.”

Gaëtan: “Awel, dat was ook zo. Tijdens de infosessie werd er uitleg gegeven over hoe de lessen eruit zouden zien en dan waren ze inderdaad aan het vertellen over hoe je eerst jezelf moet leren kennen om correct op andere mensen te reageren. En ja, dat maakte dus een héél ander soort vrijwilligerswerk dan je gewoon bent. Je kan ook een shift gaan doen van 9u tot 12u bij een voedselbedeling. Dan was dit toch iets specialer en iets waarvan je denkt: je maakt misschien minder impact voor 50 mensen, maar wel een diepere impact op één persoon. Of twee of drie in dit geval (lacht), want het is niet in één richting natuurlijk.”

“Dit vrijwilligerswerk is toch iets specialer en iets waarvan je denkt: je maakt misschien minder impact voor 50 mensen, maar wel een diepere impact op één persoon”

En Abdul, hoe is de beslissing er van jou gekomen om een buddy te nemen?

AbduI: “Ik heb al eens een buddy gehad bij een andere organisatie en die was erg behulpzaam, dus toen Luc het mij voorstelde dacht ik ‘Oké, waarom niet?’. Ik wilde vooral mijn netwerk vergroten en nieuwe mensen leren kennen om een groter thuisgevoel te krijgen en de taal beter te kunnen.”

Jouw Nederlands is echt al heel goed.

Abdul: “Inderdaad, mede dankzij Gaëtan en Céleste, zij hebben veel geholpen.”

Céleste: “Ja, met spreekwoorden! (lacht) Hij stuurt soms spreekwoorden waarvan wij dan moeten opzoeken wat het betekent.”

Gaëtan: “Er zijn ook heel veel spraakberichten gestuurd, van: je kan dat dan zo en zo gebruiken…”

Céleste: “En dialecten ook wel.”

Abdul: “Dialecten van Gaëtan en uitdrukkingen van Céleste.”

Geef eens een voorbeeld van zo’n uitdrukking?

Céleste: “Ik heb een stuk in mijne frak!” (hilariteit)

Abdul: “En van Gaetan: pintelieren.” (lacht)

Hoe is jullie eerste contact verlopen?

Abdul: “Dat was met Gaëtan in Eskobar, vlakbij jullie kantoor. Daar hebben we veel gepraat, over ons leven en onze dromen en doelen.”

Gaëtan: “En we hebben daar haal lang gezeten eigenlijk he. Eerst bij jullie op kantoor, maar na twintig minuten hadden we het idee om gewoon even te gaan wandelen en ergens anders iets te gaan drinken. Dat is toch een iets andere setting, en betere koffie. (lacht) Dan hebben we daar toch nog 2 of 3 uur gezeten.”
(Wij krijgen nochtans veel complimenten over onze koffie…, nvdr.)

Er was dus meteen een klik.

Gaëtan: “Ja, want ik weet nog dat we nadien berichtjes naar elkaar gestuurd hebben van: ’Amai, dat was echt supertof om u te leren kennen.’”

Abdul: “Dat klopt, ja. Ik vroeg hem ook ineens wat ik als cadeautje voor mijn moeder in Turkije kon kopen. Mijn broer ging op vakantie en ik wou haar iets uit België geven, maar ik wist niet goed wat. Ik wou iets traditioneels kopen, en toen heeft Gaëtan mij ‘Antwerpse handjes’ (een typisch Antwerps koekje, nvdr.) aangeraden.”

Wat leuk! En Céleste, hoe ben jij als partner van Gaëtan zo betrokken geraakt?

Céleste: “Het was al vrij snel dat Abdul bij ons thuis is komen eten. Toen had ik scampi’s in looksaus en zoete aardappelfrietjes gemaakt, en dat eten was heel hard mislukt!” (lacht)

Gaëtan: “Dat was een zeldzame mislukking eigenlijk.”

Céleste: “Ik denk dat we gewoon zoveel aan ’t praten waren dat ik dat iets te lang heb laten opstaan. Dus het valt nog wel mee qua mislukking.”

Abdul: “Dat ga ik nooit meer vergeten.”

“In de eerste plaats is Gaëtan echt familie geworden, zoals een broer”

Céleste: “Het is heel leuk om dingen samen te doen. Ik heb zelf sinds kort ook een buddy. We zijn met ons vieren samen eens naar ‘The Playground’ geweest, een bordspelcafé in Antwerpen. Daarna hebben we samen lasagne gemaakt. Mijn eigen buddy is heel jong, ze is 15 jaar en wij moeten elkaar wel nog wat beter leren kennen, dus het is nog een beetje zoeken. Het is iets priller.”

Abdul: “We gaan ook vaak op café of restaurant.”

Céleste: “We hebben de ‘Banksy’-expo gedaan in Antwerpen.”

Abdul: “Ik ga ook regelmatig naar Gaëtan’s kantoor om te studeren.”

Welke sterktes en talenten zien jullie bij elkaar?

Céleste: “Wat mij heel hard is opgevallen bij Abdul is zijn intelligentie. Hij is heel, heel leergierig. Soms weet hij dingen over België die ik absoluut niet wist. Je leert enorm veel bij van hem en dat is iets wat ik heel fijn vindt. Ook dat hij geïnteresseerd is in vanalles. Hij stuurt ons regelmatig interessante dingen door om te lezen ook.”

Gaëtan: “Klopt, en dat gekoppeld aan engagement. Hij is heel geëngageerd. De cultuur van in Lier bijvoorbeeld, daar wilt hij dan alles over weten, zoals ‘de heksen van Lier’. Langs de andere kant leert hij ons ook heel veel over Syrië, de buurlanden en de politiek daar.”

Céleste: “En ik wil graag Arabisch leren, dus daar gaat hij mij bij helpen.”

En jij Abdul, wat zie jij als kracht of talent bij Céleste en Gaëtan?

Gaëtan: “En zeg nu niet pintelieren  he!” (hilariteit)

Abdul: “Ik denk vooral heel behulpzaam. Ik mag altijd hulp vragen en hij is altijd bereid om me dingen uit te leggen over België, bijvoorbeeld via spraakberichten. Hij steekt veel moeite in het buddyschap en doet echt zijn best.”

Zijn jullie beide veranderd door jullie traject?

Gaëtan: “Ik ben meer bewust geworden door Abdul zijn verhaal over zijn reis naar hier en zijn ervaringen. Ook zijn huidige situatie hier: hij moet bijvoorbeeld twee jaar extra school doen om op de hogeschool te mogen starten. Dat was iets waar ik mij totaal niet van bewust was. In mijn beleving zijn dat toch heel grote stappen die je moet zetten als nieuwkomer. Ik word me veel meer bewust van hoe het moet zijn voor iemand die hier nieuw is en een netwerk zoekt en zich wilt engageren. Ik ben nu veel beter geïnformeerd en dat is toch iets wat bij mij veel heeft veranderd en verhelderd. Plus dan ook op een persoonlijker vlak: op mijn dertigste nog iemand leren kennen waarvan de vriendschap zo’n impact heeft en zoveel voldoening geeft. Dat is wel echt mooi.”

Abdul: “In de eerste plaats is Gaëtan echt familie geworden, zoals een broer. Wat ik met mijn broer Hassan heb, heb ik ook met Gaëtan. Dat geeft een heel fijn gevoel.”

“Op mijn dertigste nog iemand leren kennen waarvan de vriendschap zo’n impact heeft en zoveel voldoening geeft. Dat is wel echt mooi.”

Heb je ook al bepaalde stappen gezet in je leven sinds je Gaëtan kent?

Gaëtan: “De stap naar professioneel voetbal! (lacht) Nee, ik heb ook al gedacht dat wij, zeker met Abdul’s achtergrond en Céleste er dan bij, een ander buddyschap hebben dan dat we dachten te krijgen tijdens de opleiding. Ik heb me al eens bedacht dat ik eigenlijk niet zo goed weet wat de impact langs onze kant is omdat hij eigenlijk gewoon perfect zijn pad aan het bewandelen is en eigenlijk niet zoveel hulp nodig heeft. Dus wij zien in onszelf meer de mensen die er gewoon wat ‘bij zijn’ en ondersteuning geven. De kleine dingen, zoals de spraakberichten. We proberen een beetje de familie rond hem te zijn.”

Abdul: “Ja, zo is het inderdaad!”

Heeft het buddyschap jullie relatie als koppel beïnvloed?

Céleste: “Goh ja, we zijn al zeven jaar samen dus hebben natuurlijk al een hele weg afgelegd. Maar ik denk dat ArmenTeKort in het algemeen ons wel heeft beïnvloed, zeker tijdens de opleiding. Ik merkte bij Gaëtan dat hij echt zichzelf nog meer is beginnen ontwikkelen. Hij is nu veel empathischer, dus ook in het relationele. Als ik nu reageer op een bepaalde manier, denkt hij twee keer na voor hij terug reageert. Dat is dus heel welkom. En met Abdul in het algemeen is onze relatie een beetje ‘voller’ geworden, zeg maar. We zijn echt een familie geworden nu, dus ook al Abdul op bezoek komt, verwarmt dat écht mijn hart.”

Gaëtan: “Het voelt aan als een extra bindmiddel. Door kwetsbaarheden en gevoeligheden bloot te leggen, vorm je een goede relatie. En dit geeft nu een extra dimensie omdat je op gevoelsniveau toch samen bezig bent met nog iemand anders. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar het geeft dus een extra dimensie.”

Céleste: “We hebben ook wel wat gemeenschappelijke vrienden, maar da’s niet zo intens als met Abdul. Hij is iemand waar we allebei enorm graag bij zijn en da’s heel anders dan gewoon elkaars vrienden.”

“We zijn echt een familie geworden nu, dus ook al Abdul op bezoek komt, verwarmt dat écht mijn hart.”

Zijn er eigenlijk ook uitdagingen geweest binnen jullie traject?

Abdul: “Misschien voor Gaëtan om duidelijk Nederlands te spreken en geen dialect.” (lacht)

Gaëtan: “Ja, het zijn inderdaad maar heel kleine dingen. Bijvoorbeeld als we naar de voetbal gaan… mijn vrienden houden hun dialect niet in natuurlijk. Dus dan zegt hij altijd: ‘Ik begrijp de context wel, maar…’”

Abdul: “Ja, de context inderdaad, maar sommige woorden…”

Gaëtan: “Hij vraagt ook wel langs de andere kant om het niet te hard aan te passen. Want ja, zo puur Algemeen Nederlands spreken daar is hij ook niets mee, want niemand hier spreekt zo.”

“Voor mij was mijn favoriete moment toen ik Céleste leerde kennen”

Kunnen jullie een hoogtepunt benoemen in jullie traject?

Céleste: “Toen we bij Abdul zijn broer gingen eten! Die had Syrisch gekookt, echt een superuitgebreide tafel. Ik hou al sowieso van die keuken, maar het was ook heel leuk om zijn familie te leren kennen. Toen was het familiegevoel echt langs twee kanten. Dat was heel fijn.”

Gaëtan: “Awel, bij mij was dat het moment van de lasagne. Toen we zo met z’n vieren waren. We waren gewoon aan het koken op het appartement van een vriendin en hebben gezellig gebabbeld. Het was ook de verjaardag van Céleste’s buddy, dus we hadden kaarsjes aangestoken. Dat was eigenlijk een hele leuke avond. Vooral voor het samenzijn gewoon.”

Abdul: “Voor mij was mijn favoriete moment toen ik Céleste leerde kennen. Toen hebben we voor het eerst samen gegeten en nadien zijn we op het balkon gaan zitten bij hun thuis en dat moment zal me altijd bijblijven.”

Gaëtan: “Toen waren we ineens met drie!” (lacht)

Kunnen jullie de lezer een inzicht geven in kansarmoede?

Gaëtan: “Zoals ik eerder al zei: bij Abdul is het natuurlijk iets anders he. Vooral netwerk is belangrijk, weet ik.”

Céleste: “Voor Abdul als nieuwkomer vond ik het wel opmerkelijk hoeveel rompslomp en uitdagingen er nog eens bovenop komen voor iemand die al in een cultuur terecht komt die hij absoluut niet kent en waar hij geen netwerk heeft. Al heb je de beste wil van de wereld en het grootste engagement. Toch zijn er nog zo veel uitdagingen, zoals je secundaire diploma dan omzetten en die taallessen. Allemaal niet zo vanzelfsprekend. En dan kan hij eindelijk Nederlands, beginnen ze hem al Frans te leren… Dan wil ik andere mensen toch graag meegeven dat ze er soms eens over na moeten denken dat dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, dat niet zijn voor nieuwkomers. Mensen zeggen bijvoorbeeld van: ‘Ze moeten Nederlands spreken’, terwijl Abdul bijvoorbeeld zelfs een ander alfabet heeft, da’s niet zo simpel he, en mensen zouden zich daar wat meer bewust van mogen zijn.”

Gaëtan: “Inderdaad. Niet iedereen zijn levensloop is lineair en is alleen maar een ‘goed nieuws’-show met af en toe eens een tegenslag. Niet iedereen heef hetzelfde levenspad, dat heb ik wel echt geleerd. En door het te zien he, want je kan erover praten, maar als je het echt ziét is het toch nog anders. En dan loopt het bij Abdul in principe nog heel rechtlijnig zelfs. Maar dan nog zie je wel de hindernissen en drempels die er praktisch gezien zijn. Dus je bewustzijn wordt echt wel verruimd.”

“Ik vond het wel opmerkelijk hoeveel rompslomp en uitdagingen er bovenop komen voor iemand die al in een cultuur terecht komt die hij absoluut niet kent en waar hij geen netwerk heeft.”

Je bent een sterke kerel, Abdul. Dat is wel heel duidelijk.

Abdul: “Aan mijn kant denk ik dat ik tegen nieuwkomers die een nieuwe toekomst willen zou willen zeggen dat je door ArmenTeKort en andere organisaties een weg kan vinden om een nieuw netwerk rond je te bouwen. Zo blijf je ook niet stilstaan. We weten totaal niet wanneer we terug naar ons land kunnen gaan, dus weet dat er hier wel genoeg kansen zijn om nieuwe dingen te leren en een nieuwe familie rond je te bouwen. Dus neem alle kansen die je krijgt, dat raad ik iedereen aan.”

Gaëtan: “Om daarop in te pikken: ik denk dat we niet vaak genoeg stilstaan bij het feit dat het als nieuwkomer niet evident is. Je hebt geen familie en vrienden dus als je ’s avonds alleen bent, weet je misschien niet naar wie je eens een berichtje kan sturen. Het is belangrijk voor ons om daar aan te denken. Dus in Abdul zijn geval: hij voetbalt graag, dus ik heb meteen gezegd: ‘Kom maar mee naar mijn voetbalploeg’, en nu zit hij mee in de WhatsApp-groep samen met de voetballers die ook in Antwerpen wonen en gaat hij zelfs voetballen als ik niet mee ga. Dus hoe meer connecties, hoe beter he. Door er meer blootstelling aan te geven, zie je dus echt dat er een gemeenschap rond je komt.”

“Door ArmenTeKort en andere organisaties kan je ook als nieuwkomer een weg vinden om een nieuw netwerk rond je te bouwen.”

Waarom zou iedereen buddy moeten worden bij ArmenTeKort?

Céleste: “Omdat je mensen leert kennen waarmee je in je normale context niet in aanraking zou komen. Dus door ArmenTeKort geef je echt een veel diepere dimensie aan je leven, door een persoon te leren kennen die je normaal niet elke dag tegen zou komen. Dat vind ik echt een meerwaarde voor je bewustzijn.”

Gaëtan: “Je neemt effectief je oogkleppen af he. En ik denk dat dat in elke zin van het woord positief is als je gewoon een keer naar links en rechts kan kijken, waar je normaal niet naar zou kijken. Dat verrijkt je sowieso. Of het nu een succesverhaal is of niet, het zal je altijd iets bijbrengen.”

Abdul: “ArmenTeKort is al jaren bezig met dit project, en het is vrijwilligerswerk, dat geeft een ander gevoel dan betaald werk natuurlijk. Een persoon komt van zijn eigen bewustzijn, en wordt buddy uit eigen keuze. En bij ArmenTeKort zorgen ze dat je een persoon ruimte leert geven om te groeien en dat is wel heel tof.”