Er is zelden een vrijwilliger met zoveel begeestering als Emiel. We vertellen jullie graag meer over zijn relatie met ArmenTeKort. Emiel leerde ons twee jaar geleden kennen en startte zijn opleiding tot buddy vlak voor de Coronapandemie. De weg naar vrijwilligerswerk is voor hem geleidelijk aan gekomen, na een leven vol techniek en professionele mijlpalen.
“Wat doe ik graag? Wat kan ik goed? Waar heeft de maatschappij nood aan? En wat krijgen we terug? Dat kan geld zijn natuurlijk, maar kan ook waardering zijn. Maar ik heb nooit veel waardering gevraagd in mijn leven vroeger. Maar soms denk ik ja, misschien is het toch wel zinvol om [vrijwilligerswerk] te doen, omdat dan de mensen een voorbeeld hebben. “
Emiel is 71 en wijdde zijn studie en carrière aan techniek en mechanica. Als student heeft hij altijd hard moeten knokken maar uiteindelijk behaalde hij een goed diploma en ook professioneel heeft hij zichzelf hoog op de ladder kunnen werken door zijn doorzettingsvermogen en durf om zijn ontwikkelingsideeën bij het management aan te kaarten.
“Dan is er een gigantische switch in mijn leven gekomen, ik had alles bereikt, ik had veel geld, ik was gelukkig. En toen kwam ik mensen tegen die eigenlijk nooit die kans hebben gekregen. “
Toen Emiel werd geconfronteerd met een familielid met beperkingen, zag hij uit eerste hand welke obstakels deze moest overwinnen om te kunnen deelnemen aan de maatschappij. Een job uitvoeren ging niet voor de hand, en onze sociale diensten lieten hem soms in de steek. Na ook andere mensen te hebben ontmoet met gelijkaardige verhalen is Emiel geswitcht van leven voor extrinsieke motivatie naar leven voor intrinsieke motivatie: wat kon hij doen waar hij voldoening van kreeg? Mensen helpen. De warmte die je daarvan terugkrijgt, motiveert hem.
Emiel werd buddy van een alleenstaande moeder, iets waar hij specifiek om gevraagd had bij buddy operations. Zijn buddy had verschrikkelijke dingen meegemaakt, iets waar hij voor de opleiding niet wist hoe mee om te gaan. Mede door zijn achtergrond in techniek had Emiel beperkte soft skills, iets waar hij ondertussen jaren aan heeft gewerkt. Verander de wereld, begin bij jezelf, dacht hij. Daarom is hij vol lof over de cursus:
“Het leerde mij onbevooroordeeld kijken, gelijkwaardigheid, al die dingen, dat is prachtig. “
Samen met zijn buddy gaat hij koffiedrinken, maar ook spendeert hij tijd met haar hele gezin op uitstapjes. De kinderen die in zijn armen lopen is voor hem van onschatbare waarde. Zo voelt hij wat hij voor hen betekent. Hij vertelt ook over de obstakels die zij moet overwinnen in haar leven, alsof het hém ook inspireert.
“Het ding is, ze neemt zelf ontzettend veel initiatief, ze gaat zelf dingen uitzoeken, dat moet ik niet doen.”
Emiel zijn engagement gaat echter veel verder dan buddy zijn, hij is ondertussen ook ambassadeur voor ATK. Elke gebeurtenis of evenement staat hij als eerste in de rij om te assisteren. Hij schreef zelfs een hele thesis over het potentieel dat hij ziet bij de organisatie. Daar krijgt hij energie van: dingen bedenken ter verbetering van onze maatschappij. Emiel zijn enthousiasme is ongeëvenaard, wij hopen alvast dat we nog lang van dit enthousiasme mogen meegenieten.
