We laten je kennismaken met twee Arabische toppers uit onze grote groep van buddyduo’s, namelijk Shaaban en Aida.
We trokken naar het mooie park Den Brandt en praatten honderduit over hun buddyschap.
Aida is een gezellige vrouw en een grote babbelaar. Ze vindt rust in creatief bezig zijn, vooral met haar kinderen.
Shaaban is een alleenstaande levensgenieter die zijn gading vindt in reizen, veel reizen. Hij is wel 12 tot 16 keer per jaar in het buitenland te vinden en voelt zich elke keer hij terugkeert weer een ander mens. Van een globetrotter gesproken!
Meer over zichzelf, én hun ervaringen met hun buddyschap natuurlijk, laten we hen zelf vertellen met dit interview.

Kunnen jullie me een beetje vertellen over wie jullie zijn?

Aida: “Wel, ik ben Aida, ik ben van Tunesische afkomst, woon in Wilrijk, ben getrouwd en heb vier kinderen: eentje zit in het eerste middelbaar, eentje in het vijfde leerjaar, eentje in het eerste leerjaar, en vorig jaar kreeg ik ook nog een cadeautje: een meisje dat nu negen maanden oud is. Dat is wel zeker het laatste kindje hoor! (lacht)
Hier in België heb ik eerst Nederlands geleerd en daarna deed ik een opleiding om met speciale schoonmaaktechnieken en schoonmaaktoestellen te werken. Dit was een erg leuke periode waarin ik heel veel leerde, stages deed ik veel vriendinnen maakte. Daarna ben ik beginnen werken als schoonmaakster in de refter van een school in Schoten. Daar heb ik 2,5j gewerkt. Op 3 januari 2019 heb ik een ongeluk gehad, waarbij ik mijn knie blesseerde. Sindsdien is alles bergaf gegaan. Ik moest stoppen met mijn werk en had erg veel stress. Ik heb een operatie moeten ondergaan dus ik kon niet wandelen.
Mijn huisarts vertelde me dat ik een psycholoog nodig had. Dus ondertussen zie ik al bijna drie jaar wekelijks dokter Sara. Zij zag dat het niet goed ging met mij en vond dat ik, buiten onze wekelijkse afspraken, nog iemand nodig had om mee te praten. Op een dag zei ze: ‘Ik heb een idee en ik denk dat het jou voor 90% kan helpen.’, en toen vertelde ze me over ArmenTeKort.”

Shaaban: “En ik ben Shaaban, ik ben 39 jaar oud en ben van Syrische afkomst. Ik woon al acht jaar in België en werk bij Fedasil als onthaalmedewerker. Ondertussen zit ik ook in mijn laatste jaar ‘Maatschappelijk Werk’. In het begin was het een shock, omdat ik anderstalig ben was het niet gemakkelijk. Maar ik heb veel steun gekregen rond mij, via mijn werk en mijn omgeving en zeker ook bij mijn stageplaatsen, zoals onder andere ArmenTeKort. Mijn buddyschap met Aida dient voor mij als stage.”

Op een dag zei mijn psychologe: ‘Ik heb een idee en ik denk dat het jou voor 90% kan helpen.’, en toen vertelde ze me over ArmenTeKort.

Aida, jij vertelde ons al een deel, maar hoe hebben jullie ons leren kennen?

Aida: “Na het advies van mijn dokter, heeft zij ook meteen contact genomen met ArmenTeKort. Ik wist toen nog helemaal niet goed wat jullie organisatie deed, waar het was, wie er werkte… Ik werd bij jullie op de wachtlijst gezet en heb echt zo veel geluk gehad, want al in de tweede week kreeg ik telefoon van Marijke met het nieuws dat ze een buddy gevonden hadden voor mij: meneer Shaaban.
We hebben elkaar gebeld en de eerste keer dat ik hem ontmoette was ik helemaal teneergeslagen. Ik liep nog met krukken en had stress. Ik heb heel de eerste afspraak geweend.
Hij heeft me van in het begin heel veel energie gegeven.
Ik zat op een heel donkere plaats, en dankzij Shaaban is er een klein lichtpuntje beginnen branden. Toen begon ik stilaan terug op het juiste pad te komen. Daarvoor wenste ik soms dat ik dood was, zo laag voelde ik me.
Mijn man is ook invalide, hij heeft drie operaties gehad en vier stukjes metaal in zijn rug. Dus ik moet wel gaan werken voor mijn familie. Ik moet werken voor mijn kinderen, mezelf en mijn man.”

Ik zat op een heel donkere plaats, en dankzij Shaaban is er een klein lichtpuntje beginnen branden. Toen begon ik stilaan terug op het juiste pad te komen.

Dat is hard.

Aida: “Pfff dat was echt een zwarte periode. En dan kwam het cadeautje lockdown.”

Shaaban: “En daarna kwam er nog een mooi cadeautje he!”

Aida: “Toen kwam meneer Shaaban (glimlacht). Ook Marijke trouwens, zij bleef mij telkens opnieuw bellen. Ze is nooit gestopt met contact nemen en geloven in mij. Toen ben ik ook een aantal keer naar jullie kantoor gekomen en begon ik stilaan te weten te komen wat ArmenTeKort eigenlijk is. Jullie zijn een hele speciale groep van mensen. Drie maanden geleden nog ben ik geopereerd aan mijn pols en iedereen bleef me bellen en steunen. Shaaban bleef me ook motiveren en geruststellen: ‘Komaan Aida, je gaat terug gezond worden, geen schrik hebben. Geen stress, ik ben altijd bij jou. Je gaat niet hetzelfde als vroeger worden, je gaat zelfs beter worden!’
En toen kreeg ik nog niet zo lang geleden telefoon van Shaaban: dat de Minister (Minister van Binnenlandse Zaken Verlinden, nvdr.) ging langskomen bij jullie op kantoor en wij waren uitgenodigd om met haar te komen praten. Wat een verrassing! (lacht)

En jij Shaaban, hoe heb jij ArmenTeKort leren kennen en waarom heb je beslist om buddy te worden?

Shaaban: “Wel, ik werk natuurlijk in de sociale sector, op Fedasil, dus daar hoorde ik af en toe wel over ArmenTeKort als ze een buddy zochten voor één van onze vluchtelingen. Tijdens mijn studies heb ik jullie echt beter leren kennen. Toen ik zelf vluchteling was, kon ik ook wel een buddy gebruiken. Helaas heb ik dat nooit gehad, want ik wist negen jaar geleden niet dat zoiets bestond. Tijdens corona besliste ik dan om te gaan studeren, en ik mocht door de lockdown zelfs geen stage doen. Dus ik besloot mijn stage dan maar te doen als buddy. Dan kon ik toch nog gaan wandelen in een park ofzo. En natuurlijk zag ik in dat zo’n empowermenttraject bij jullie echt heel nuttig is.
Ook de buddy-opleiding trouwens en het leren werken met de sociale kaart. Nog bijna elke week raadpleeg ik een deel van jullie opleiding, zelfs op mijn werk bij Fedasil, om mensen door te verwijzen naar de juiste diensten: waar ze terecht kunnen voor goedkope kleren, goedkoop eten, om Nederlands te leren… Ik ga deze opleiding nooit vergeten.
Dan werd het tijd om aan te geven wat voor buddy ik graag zou hebben. Ik heb gewoon gezegd dat ik voor elk soort mens open stond, ongeacht afkomst en taal. Soms hoef je niet eens dezelfde taal te spreken om elkaar te begrijpen.”

Toen ik zelf vluchteling was, kon ik ook wel een buddy gebruiken.

Ja, vertel eens, wat was jullie eerste indruk van elkaar?

Shaaban: “In het begin was het een beetje raar natuurlijk. Ik wist niet welke taal ze zou spreken en vroeg mezelf af of hoe het zou ‘marcheren’ met een vrouw. Ik had een open mind, en ik wist dat ik mijn uiterste best ging doen om haar te helpen haar leven terug wat op orde te krijgen. Ik heb Aida voor de eerste keer ontmoet in het centraal station en ik voelde meteen dat ze een warme en gevoelige vrouw is. Die eerste dag zijn we samen thee gaan drinken en hebben we elkaar gewoon leren kennen. Ze heeft me al haar problemen verteld en na deze afspraak ben ik ook blijven het initiatief nemen naar haar toe met WhatsApp berichtjes.
Ik ben ook al een aantal keer mee gegaan naar afspraken van haar bij de bank of om haar in te schrijven in de Nederlandse les. Die les durfde ze in het begin trouwens niet volgen, maar ik ben haar blijven motiveren om het toch wel te doen.”

Aida: “Ja hij bleef me een beetje pushen, van: ‘Komaan Aida, je bent een slimme vrouw, je kan dat wel, ga terug naar school.’”

Shaaban: “Ondertussen is ze geslaagd op haar tweede niveau en heeft ze onlangs ook de Belgische nationaliteit gekregen.”

En jij Aida, hoe was het voor je de eerste keer dat je Shaaban ontmoette?

Shaaban: “‘Waarschijnlijk: wat een lelijke man!’“(hilariteit)

Aida: “Die eerste afspraak liep ik nog met mijn krukken. Bij elke man die ik zag dacht ik: ‘Zou dat hem zijn?’, en er komt veel volk in het station he!
Die eerste dag was nog een beetje moeilijk voor mij, omdat ik bang was dat het niet goed zou voelen tussen ons of hij me niet zou begrijpen. Tot we rustig samen thee gedronken hadden. Uiteindelijk hebben we twee uur gepraat en toen was ik hélemaal gerustgesteld. Hij zei me: ‘Wees maar kalm Aida, vanaf nu ben ik jouw broer.’”

Shaaban: “Ik heb haar ook gezegd dat we hier niet zijn om te oordelen, maar gewoon om te praten.”

Aida: “Ik kon altijd op hem rekenen. Soms had ik laat op de avond eens nood aan een praatje en dan stond hij klaar.”

Shaaban: “We hebben een heel mooie verbinding gemaakt en zijn nu echt familie geworden.”

Aida: “Ja, hij komt nu regelmatig naar ons thuis en heeft ook een goed contact met mijn man.”

Shaaban: “Inderdaad, soms heb ik ook haar nodig. Of een praatje met haar man. Dus de hulp komt van twee kanten.”

“We hebben een heel mooie verbinding gemaakt en zijn nu echt familie geworden.”

En wat hebben jullie altijd samen gedaan als buddy’s?

Shaaban: “In het begin zijn we vaak naar het park gegaan. In die periode wou ze eigenlijk niet graag gaan wandelen. Ze wou liever thuis zitten maar dan zei ik: ‘Nee nee, kom, we gaan.’

Aida: “Ja, toen zat ik vooral thuis. Ik ging soms wel naar de winkel om boodschappen te doen, dat deden we trouwens ook samen soms. Dan wisselden we meningen uit over verschillende producten en vroegen we elkaar om tajinerecepten.”

Shaaban: “Omdat ze van Tunesië is, was het voor mij ook een voordeel dat ik haar taal kon begrijpen. Anders was het moeilijker, denk ik.”

Aida: “Ik woon in Borgerhout in een appartement met twee slaapkamers. Eentje voor mijn vier kinderen en eentje voor mijn man en mij. Dat is één van mijn problemen, mijn huis. Er is schimmel en zowel mijn zoon als ik hebben astma. Dus nu moet ik met hem en mijn dochter in de living slapen. Elke dag ben ik aan het poetsen met een speciaal product. Ik heb me op de wachtlijst gezet voor een sociale woning. Ik zou graag een tuin hebben en meer slaapkamers. Mijn kinderen worden groot en mijn dochter wil nu stilaan met vriendinnen wat privacy hebben of alleen slapen. Je kent dat wel he, meisjes worden groot. Maar ik weet wel dat het goed komt, alles komt altijd goed. Ik blijf altijd hoop hebben.
Wat ik ook nog heel graag zou doen, is gaan voor mijn rijbewijs. Ik ben nog op zoek naar een school om te gaan leren, maar heb ze nu nog niet gevonden. Ik probeerde al bij vijf adressen, maar helaas.”

Shaaban: “Ook dat komt goed! Ik ga jou helpen verder zoeken.”

Welke talenten of krachten zien jullie bij elkaar?

Aida: “Energie! Véél positieve energie! Het is alsof ik aan het verdrinken was in een meer en hij mijn hand pakte en me naar boven trok.
Ik had in het begin zo veel hartpijn, en ik was vaak moe. Vroeger bleef ik altijd maar doorgaan. Niet wandelen, maar lopen.
En toen viel ineens alles in elkaar. Mijn hart was gebroken. Ik moest werken voor mijn kinderen en zieke man, maar kon het niet meer.
Meneer Shaaban heeft mij altijd positief gemotiveerd. Nooit een negatief woord. Hij heeft me altijd duwtjes in de rug gegeven.
Gewoon door te babbelen, mij de juiste complimenten te geven en er te zijn. Dat was zo belangrijk voor mij.”

Shaaban: “Eigenlijk is haar talent dat ze zo’n enorm sterke vrouw is, maar ze ziet het soms zelf nog niet. Ik vind het heel mooi van haar dat ze zelf het initiatief genomen heeft om naar ArmenTeKort toe te stappen. Weinig vrouwen van onze cultuur (islam, nvdr.) zouden dat doen, maar zij durft dat gewoon en dat vind ik heel tof aan haar.”

Aida: “Veel mensen zijn vooral op zichzelf gericht, maar niet Shaaban. Als hij eens naar Syrië ging, bracht hij altijd een cadeau mee voor mij: Syrische snoepjes enzo. Dan zei ik ‘Amai, je bent me niet vergeten!’, en dan zei hij ‘Natuurlijk niet, ik ga mijn zus niet vergeten.’ Alleen al zo’n antwoord krijgen, voelt zo speciaal!”

“Weinig vrouwen van onze cultuur zouden zelf het initiatief nemen om naar ArmenTeKort te stappen, maar zij durft dat gewoon en dat vind ik heel tof aan haar.”

Zijn er nog talenten die je in Aida ziet, Shaaban?

Shaaban: “Amai ja, zij is een héél toffe mama ook. Ze geeft heel veel om haar familie en ze helpt iedereen. Ze is ook heel optimistisch, ook al twijfelde ze of ze ooit haar diploma Nederlands zou kunnen halen, ze is positief gebleven en heeft het toch behaald! Ik ben ook heel zeker dat ze binnenkort haar rijbewijs zal behalen. Ook haar werk gaat terug komen. Ze heeft pech gehad met haar val, maar ook dat komt weer in orde, geloof mij!”

Hoe ben je veranderd door je vriendschap met Shaaban, Aida?

Aida: “Shaaban is een heel sociaal persoon met een goed karakter. En met een heel speciaal charisma. Als ik met hem gebabbeld heb, voel ik me telkens rustig. Hij kan heel goed verbinding maken met mensen. Hij heeft veel goede ideeën en geeft veel energie aan anderen. Niet alleen aan mij, maar ook aan andere mensen.
Ten eerste heb ik terug energie, ik ben bijna weer de Aida van vroeger. Bijna al mijn problemen zijn goed gekomen. Twee jaar geleden schoot er nog weinig over van Aida. Ik was helemaal afgesloten van de buitenwereld en kon niet meer slapen van het vele piekeren.
Shaaban is zo’n groot cadeau dat ik kreeg van ArmenTeKort. En ons contact gaat zeker niet stoppen.”

En jij Shaaban, ben jij veranderd door je buddytraject?

Shaaban: “Ja natuurlijk. Voor mij was het een volledig nieuwe ervaring. Natuurlijk heb je wel kameraden die je af en toe eens helpt, maar dat is toch anders. Hier is er echt een traject waarbij verschillende stappen ondernomen moeten worden, ik moest ook regelmatig rapporteren wat er gebeurde. Ik wou vooral heel graag Aida’s pijn mee dragen, omdat ik zag dat zij echt heeft afgezien.
Ook ben ik nooit arm geweest, dat was nieuw voor mij om die wereld te leren kennen. In mijn land zat ik altijd goed, en toen ik gevlucht was naar België heb ik mezelf nooit gezien als vluchteling. Iedereen kan van nul starten, zelfs in een ander land. Dus ik ben ook van nul begonnen en nu wou ik graag mijn ervaring aan Aida doorgeven. Alles kan gebeuren vanuit mensen hun eigen kracht.
Ik heb ook veel geleerd door te weten te komen wat haar situatie is. Bijvoorbeeld een sociale woning, daar heb ik geen ervaring mee. Dus door te weten hoe dit bij haar allemaal gaat, leer ik ook. Zo leer ik ook nieuwe organisaties kennen, zoals het OCMW en SVK. Nu kan ik ook weer andere mensen verder helpen door hen de juiste kant op te wijzen met de sociale kaart, want op Fedasil krijg ik regelmatig zo’n vragen. En dankzij mijn ervaring met Aida kan ik daar nu ook helpen.”

Alles kan gebeuren vanuit mensen hun eigen kracht.

Zijn er uitdagingen geweest binnen jullie traject?

Shaaban: “Eigenlijk gewoon tijdens corona. Daarvoor spraken we altijd buiten af en ineens gaat dat niet meer…”

Aida: “Weet je wat er trouwens erg speciaal is aan ArmenTeKort? Dat er geen racisme heerst. Jullie helpen iedereen. Moslims en niet-moslims.
Jullie denken net als mij: iedereen is hetzelfde. Een mens is een mens, zo zegt Allah het ook. Jullie helpen iedereen en dat is echt mooi.”

Shaaban: “Ik weet ook dat weinig vrouwen uit onze cultuur het durven om bij jullie aan te kloppen. Ze zullen vaak denken dat ze niet geholpen gaan worden. Maar dat is helemaal niet zo, en ik hoop dat ze dat snel gaan beseffen.”

Aida: “De eerste keer dat ik bij jullie op afspraak kwam, ging ik met mijn hoofddoek naar daar en ik was daar wat onzeker over. Maar ik kwam binnen en iedereen was blij me te zien. Dat voelde heel goed. Als ik nu mensen tegenkom die hulp nodig heb, zeg ik altijd dat ze direct naar ArmenTeKort moeten gaan. Een psycholoog is anders, iedereen heeft zijn eigen job natuurlijk, maar al die mensen tesamen voelt aan als één grote knuffel. Kijk naar mijn situatie… Die was echt slecht, ik was er bijna volledig onderdoor. En nu ben ik terug de Aida van vroeger.”

Shaaban: “Da’s heel mooi.”

Wat is het leukste moment dat jullie samen hebben meegemaakt?

Shaaban: “Goh, dat zijn er veel eigenlijk. Oh, toen je je nationaliteit hebt gekregen!”

Aida: “Ooh, dat was een speciale dag.”

Shaaban: “Toen hebben we afgesproken, zijn we samen naar een Syrische bakkerij gegaan en daar hebben we samen allerlei dingen gegeten en muntthee gedronken.”

Aida: “Ik had die dag een afspraak op het gemeentehuis en daar had ik kort een interview met een meneer die me allerlei vragen stelde over mijn verblijf hier in België. Dat was 3 februari, en dat is de dag van mijn verjaardag. Na het interview zegt hij: ‘Jouw papieren zijn in orde. Dat is jouw cadeautje vandaag. Je krijgt je dubbele nationaliteit.’ Wat was ik blij! Ik ben meteen naar buiten gegaan en heb Shaaban opgebeld. Ik was zo blij en enthousiast dat mensen me op straat aankeken alsof ik gek was.”

Shaaban: “Ja, dat was echt een heel mooi moment. (lacht) Toen zijn we echt gaan vieren.”

Aida: “Die avond ben ik nog naar een bakkerij gegaan en ik kocht er taart, snoepjes en chocolade voor mijn man en kinderen als verrassing, ook om samen te vieren. Sinds ArmenTeKort weet ik dat echt alles goed komt. Nog een keer bedankt, ook aan meneer Shaaban.”

Shaaban: “Waarom zeg je eigenlijk altijd meneer Shaaban? Je hoeft niet meneer te zeggen.”

Aida: “Da’s toch een beetje respect hebben. Je bent écht als een broer voor me.”

“Iedereen komt in zijn leven wel eens slechte momenten tegen en dan is het belangrijk dat je met de juiste mensen kan contact opnemen en verbinding maken.”

Is er een boodschap die jullie graag willen meegeven aan mensen die niet thuis zijn in de wereld van kansarmoede?

Aida: “Iedereen heeft het soms moeilijk, iedereen heeft stress. Iedereen kan ziek worden. En soms geraak je geïsoleerd en dan kom je het huis niet meer uit. Dat kan iedereen gebeuren. Maar aan die mensen wil ik graag zeggen dat écht alles goed komt. Neem contact op met ArmenTeKort, daar vind je een hele familie. Niet zomaar mensen, écht familie die jou helpt. Mijn situatie is helemaal omgekeerd. Wat begon als één en al donker, daar begon dankzij jullie een klein lichtje te branden en dat is alleen maar groter geworden. Nu is het terug allemaal licht. Ik praat terug met mijn man en ik ben altijd goed gezind. Vroeger kon ik zelfs niet met mijn man praten, zo moeilijk had ik het.”

Shaaban: “Iedereen komt in zijn leven wel eens slechte momenten tegen en dan is het belangrijk dat je met de juiste mensen kan contact opnemen en verbinding maken. Daarom, kom naar ArmenTeKort, neem het initiatief. Als ik jullie had gekend vroeger, toen ik net hier kwam, had ik het ook meteen gedaan. Het zijn héél professionele mensen met als enige doel jouw leven terug mee op orde zetten. Er zijn altijd leuke activiteiten en je wordt altijd onthaald met een glimlach. En koffie (lacht)”

Aida: “Ze nemen je echt bij de hand. Een heel speciale familie voor veel mensen.”