Kan je jezelf eens even voorstellen?

“Ik ben Leen en werk al ettelijke tijd als psychiatrisch verpleegkundige in het Multiversum ziekenhuis in Mortsel. Daar werk ik in het mobiel psychiatrisch crisisteam. Voordien heb ik een tijd lang in verslavingszorg gewerkt. Iets meer dan vier jaar geleden, op mijn vorige job, leerde ik jullie organisatie kennen. Jullie kwamen daar vertellen over het hoe en wat van ArmenTeKort.”

Was je meteen mee met het verhaal?

“De focus op de eigenwaarde van een persoon, is zo belangrijk.”

“Ik was in grote lijnen mee met het verhaal, maar het wordt toch plots veel concreter als je dan effectief een eerste aanvraag doet. Wanneer je samen met een cliënt dat proces doorloopt, merk je meteen dat er heel duidelijk gepolst wordt naar het gevoel van eigenwaarde van de persoon. Dat komt heel sterk naar voor, omdat jullie daar binnen het buddytraject ook echt op inzetten. Veel mensen die zich in een situatie van kansarmoede bevinden, hebben een laag zelfbeeld, dat merk ik ook in mijn job, dus dat jullie daar heel bewust mee omgaan vond ik belangrijk.”

Hoe meld je een cliënt aan bij ArmenTeKort?

“Als ik denk dat een cliënt in aanmerking komt, dat zijn vaak cliënten die door psychische problemen een heel stuk aan netwerk kwijtgespeeld zijn, dan laat ik het project al eens bij hen vallen. Ik laat de cliënten daar dan eerst zelf over nadenken, als ze het hebben laten bezinken en zien zitten, kijken we nadien samen verder op de site. Heel recent had ik trouwens ook nog iemand die van jullie had gehoord op de televisie.”

Wat is de meerwaarde van zo’n buddytraject voor je cliënt?

“Opnieuw voelen dat je meetelt in de maatschappij.”

“Vooral dat één op één contact dat vaak toch nog kan doorgaan. Dat cliënten ook wel terug kunnen voelen van oké ik kan terug wat contacten uitbouwen, want het is niet evident om nieuwe mensen te leren kennen. Maar ook dat je ze echt opnieuw ziet groeien in hun eigenwaarde, dat ze als persoon echt wel meetellen. Uit eerdere ervaringen, in dit geval ook door mijn zus die buddy is, maar ook met cliënten, kwam vaak de term prille, groeiende vriendschap terug. Dat sterkt mijn geloof in jullie, want opnieuw een positieve ervaring in het leven van die mensen brengen, dat is heel veel waard.”

Is kansarmoede de wereld uithelpen geen te groot en daardoor onhaalbaar doel?

“Je kan zeker zeggen: dat is idealistisch, maar ik vind dat je aan dat geloof moet blijven vasthouden. Misschien lukt kansarmoede 100% wegkrijgen niet, maar ik denk dat je aan uw dromen en idealen moet vasthouden om daar iets mee te kunnen doen. Als je mensen kan verbinden, kan je veel. Want door mensen terug te laten voelen dat er opnieuw perspectieven zijn, creëer je zo veel ruimte. Dus 100%, het zal een lange weg zijn, maar idealisme is nodig.”

ArmenTekort matcht kansbiedende aan kanszoekende mensen, op welke manier zie je dat werken?

“Dat aanwezige verschillen verdwijnen in wat je samen doet.”

“Ik geloof dat jullie altijd sterk zoeken naar een match die aansluiting vindt bij elkaar. Dat er op zoek wordt gegaan naar gemeenschappelijke delers. Onlangs zag ik jullie documentaire waarin dat heel mooi omschreven wordt. Want soms kunnen mensen, ondanks de verschillende kansen die ze gekend hebben in het leven, samen heel veel plezier hebben en fijne dingen beleven. Dat die verschillen verdwijnen in wat je samen doet. Dan maakt het niet uit of je weinig kansen hebt gehad of veel, je vindt elkaar in de kleine dingen. Dat de kansbiedende buddy’s tijdens zo’n traject iets kan meepikken van de levenswijsheid van iemand in kansarmoede, daar geloof ik heel sterk in. Dat ervaar ik tijdens mijn werk ook echt, er is geen sprake van eenrichtingsverkeer.”

Wil je zelf nog iets bijdragen?

“Ik vind ArmenTeKort echt een heel mooi initiatief, blijf dit vooral doen. Ik geloof dat elke persoon die je hebt kunnen bereiken, echt een gewonnen gegeven is. Dat is zo belangrijk, mensen laten nadenken over bepaalde maatschappelijke problemen. De film getuigt echt van die bewustwording, een must-watch zou ik zeggen.”