Ken je het buddyduo Hans en Wasil nog?
Eind 2019 waren er wereldwijd al meer dan 79,5 miljoen mensen op de vlucht. Dat is het hoogste aantal sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Op zaterdag 20 juni 2020 zetten mensen over de hele wereld de moed en veerkracht van vluchtelingen in de kijker ter ere van Wereldvluchtelingendag. Wasil vormde twee jaar lang een buddyduo met ondernemer Hans. Je beleeft hun buddyverhaal in de videogetuigenis onderaan dit artikel. 1 jaar later vertelt Wasil graag zijn verhaal als ex-vluchteling.
Ondertussen is Wasil 19 jaar – bijna 20 – en verblijft hij al vijf jaar in België. In 2015 vluchtte hij net als veel andere minderjarige mannen uit Afghanistan om aan de oorlog te ontsnappen. Jongens worden daar immers gerekruteerd vanaf de leeftijd van 15 jaar. Afghanistan was in 2019 nog steeds het derde grootste land van herkomst van wereldwijde vluchtelingen, na Syrië en Venezuela.
Wasil: “Ik geniet ervan om in Antwerpen mensen van verschillende culturen te leren kennen. In Afghanistan kende ik enkel Afghanen.”
Afghaanse restaurants
Wasil, bedankt voor dit interview voor Wereldvluchtelingendag. Hoe kwam je eigenlijk in Antwerpen terecht?
Wasil: “Als veertienjarige voelde ik dat ik in gevaar was. Want in Afghanistan zetten ze jongemannen in voor de oorlog vanaf 15 à 16 jaar. Er was daar toen geen toekomst meer voor mij. Na een vlucht te voet en met openbaar vervoer kwam ik in Brussel terecht. Na 1 maand verbleef ik een jaar in het asielcentrum in Kortrijk. Nadien trok ik naar Antwerpen. Een grote stad, veel mensen van allerlei culturen, winkels met Afghaans eten en moskeeën: Antwerpen trok me heel erg aan. Ik leer hier ook met veel plezier mensen van verschillende landen kennen. In Afghanistan wonen er precies alleen Afghanen.”
Je arriveerde hier alleen. Hoe leerde je mensen kennen in die grote stad?
“In het begin woonde ik samen met twee andere jongens in een studio van Taalfabet in Wommelgem (Taalfabet vzw begeleidt minderjarige vluchtelingen zonder begeleider, red.). Zij vroegen trouwens ook een ArmenTeKort-buddy voor mij aan. Ik werd gekoppeld aan Hans, een ondernemer. Die heeft me veel geleerd over Antwerpen, computers en de gewoontes hier. Veel leren is heel belangrijk voor mij. Dus ik was heel blij dat ik een buddyduo vormde met iemand met veel levenservaring. Hans heeft me als mentor echt op weg gezet. Na Taalfabet woonde ik ook nog met een student samen via Cohousing CURANT.”
Verlegen begin
En was het na een tijdje gemakkelijker om vrienden te maken?
“De eerste jaren vond ik het soms moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. In het begin sprak ik nog weinig Nederlands waardoor ik wat verlegen was. Ondertussen spreek ik vlotter Nederlands waardoor ik sneller contacten leg. In Antwerpen maakte ik vrienden van verschillende culturen op de middelbare school, in de moskee en vooral in de sportclub.”
Wasil: “Nieuwkomers, besteed dat eerste jaar in het asielcentrum aan sporten en Nederlands leren. Geen tijd te verliezen!”
Heb je tips voor andere jonge vluchtelingen om je draai te vinden?
“Besteed dat eerste jaar in het asielcentrum goed. Zelfs al maak je je heel de tijd zorgen over wanneer je je familie terug zal zien en over wanneer ze je asielaanvraag goedkeuren. Je kan er enkel sporten en taal oefenen: fitness werkt goed tegen stress. En begin elke dag met Nederlands studeren, zonder je af te vragen of je in België zal blijven of niet. Als je de taal beheerst, volgt al de rest vanzelf of veel gemakkelijker. Bovendien krijg je in het begin nog veel begeleiding. Nadien moet je het allemaal plots alleen doen. Geen tijd te verliezen dus voor een goede start!”
Wasil: “Belgen, durf gerust als eerste goedemorgen zeggen. Dan leren nieuwkomers dat woord en dat gebruik meteen.”
De eerste stap zetten
En wat zijn je toekomstplannen nu je een nieuw leven hebt in Antwerpen?
“Na een computerstage en een job als IT-medewerker, droom ik van een eigen zaak in de toekomst. In Afghanistan werkte ik ook al in een pc-winkel en tot voor kort zwoegde ik 7 dagen op 7. Of dat nu als computer engineer is of als uitbater van een heel andere winkel: ik wil ooit zelfstandige worden. Eventueel samen met 1 of 2 vrienden. Want ik kan van intussen goed alleen mijn plan trekken en ik leg gemakkelijk contacten. Daarnaast huur ik ondertussen een huis in Wilrijk. Ik wil ook hard werken in de hoop dat ik mijn jongere broers ook naar België krijg, al loopt die aanvraag vertraging op door de coronamaatregelen. Alleen rondkomen is geen enkel probleem want ik geef niet zoveel uit. Maar voor mijn familie heb ik meer nodig.”
Ten slotte: wat kunnen Belgen doen om vluchtelingen een welkom gevoel te geven? Wat zou je hen vertellen?
“Sommige mensen die in België geboren zijn, hebben een beetje schrik van ons. Je moet niet bang zijn want wij zijn even vriendelijk als jullie. Alleen komen we soms wat gesloten of verlegen over omdat we de taal nog niet goed beheersen. Durf gerust de eerste stap zetten. Als jij goedemorgen zegt, leren wij dat woord of dat gebruik meteen. En dan zeggen we ook goedemorgen. Belgen moeten begrijpen hoe moeilijk de Nederlandse taal is, zeker voor nieuwkomers. In Afghanistan leren we zelfs geen Engels, omdat dat de taal van de vijand is. Maar taal is gewoon een middel om je probleem op te lossen, geen politiek middel. Ondertussen leerde ik al veel over Europa, de Belgische cultuur en allerlei verschillende geloven – via een Belgische vriend. Durf gerust vragen te stellen om een nieuwe wereld te leren kennen. Dat doe ik ook, elke dag.”
Doen we!
Met dank aan: Hans om een prima buddy te zijn voor Wasil, Taalfabet om hem door te verwijzen naar onze organisatie en in de eerste plaats Wasil zelf om hard aan zijn weg te timmeren en zo andere vluchtelingen te inspireren met zijn verhaal.
Hieronder vind je alle genoemde initiatieven op een rijtje:
- Vraag een buddy aan bij ArmenTeKort
- Krijg begeleiding als minderjarige bij Taalfabet
- Leer meer over Cohousing CURANT (project eindigde in oktober 2019)
- Organiseer iets voor Wereldvluchtelingendag
Bekijk de korte videogetuigenis van het buddyduo Hans en Wasil (april 2019):
